Afrowiórka gładka (Xerus rutilus) to gatunek ssaka należący do podrodziny afrowiórek (Xerinae) w rodzinie wiewiórkowatych (Sciuridae).
Zasięg występowania
Afrowiórka gładka występuje w różnych regionach w zależności od podgatunku:
- X. rutilus rutilus – północno-wschodni Sudan oraz wschodnia Erytrea.
- X. rutilus dabagaia – Somalia i południowa Etiopia.
- X. rutilus dorsalis – zachodnia Kenia, wschodnia Uganda oraz południowo-wschodni Sudan.
- X. rutilus intensus – Etiopia, tam gdzie nie występuje podgatunek stephanicus.
- X. rutilus massaicus – południowa Kenia (Masai Mara).
- X. rutilus rufifrons – północna Kenia (północna Ewaso Ng’iro).
- X. rutilus saturatus – południowo-wschodnia Kenia oraz północno-wschodnia Tanzania.
- X. rutilus stephanicus – wschodnia Etiopia, Somalia oraz północno-wschodnia Kenia.
Nie ma jednoznacznych zapisów dotyczących Dżibuti, które byłyby przypisane do konkretnego podgatunku.
Systematyka
Gatunek został po raz pierwszy opisany naukowo w 1828 roku przez niemieckiego zoologa Philippa Jakoba Cretzschmara, który nadał mu nazwę Sciurus rutilus. Jako miejsce odłowu holotypu wskazał „wschodnie zbocza Abisynii” (obecnie Etiopia). Afrowiórka jest jedynym współczesnym przedstawicielem rodzaju Xerus, który został opisany w 1833 roku przez niemieckich zoologów Friedricha Wilhelma Hempricha oraz Christiana Gottfrieda Ehrenberga.
Etymologia
Xerus: z greckiego ξηρος xēros oznacza „suchy ląd, suchy (bez wody)”.
rutilus: z łaciny rutilus oznacza „złoty, czerwony, kasztanowy”.
Morfologia
Długość ciała (bez ogona) wynosi od 226 do 269 mm, długość ogona od 182 do 203 mm, a masa ciała waha się między 152 a 369 g.
Przypisy