Afromenotes hirsuta

To gatunek pluskwiaków z podrzędu różnoskrzydłych oraz rodziny Dinidoridae. Jest jedynym przedstawicielem monotypowego rodzaju Afromenotes.

Taksonomia

Rodzaj oraz gatunek zostały po raz pierwszy opisane w 2014 roku przez Petra Kmenta i Annę Kocorek. Opis oparty był na dwóch samicach, które zostały odłowione w 1911 roku. Miejsce typowe wskazano na Mufundze w pobliżu Sampwe, w prowincji Katanga w Demokratycznej Republice Konga. Rodzaj ten jest blisko spokrewniony z Eumenotes, tworząc z nim plemię Eumenotini w obrębie podrodziny Megymeninae.

Morfologia

Pluskwiak o ciele w kształcie wąskojajowatym, z wierzchu lekko, a od spodu wyraźnie wypukłym. Długość ciała wynosi od 6,8 do 9 mm, a szerokość od 3,3 do 4,1 mm, osiągając największą szerokość na wysokości czwartego segmentu odwłoka. Ubarwienie ciała jest czarne, a cały oskórek pokryty jest brązową, woskową wydzieliną. Na ciele, z wyjątkiem zakrywki, znajdują się długie, sterczące, brązowe szczecinki.

Głowa jest poprzeczna, węższa, krótsza i wyższa w porównaniu do Eumenotes. Płytki żuwaczkowe są wyciągnięte przed nadustek, ale nie stykają się, pozostawiając wcięcie, przez co przedustek jest wolny. Zewnętrzne krawędzie płytek żuwaczkowych początkowo są lekko zbieżne, a następnie mocno zakrzywione do wewnątrz, podczas gdy krawędzie wewnętrzne są równoległe. Boczne brzegi głowy mają przed oczami parę małych, zaokrąglonych guzków. Oczy złożone są małe i wyłupiaste, a odległość między przyoczkami jest niewiele większa niż odległość między przyoczkiem a okiem złożonym. Czułki składają się z czterech członów, z których pierwszy ma kształt gruszkowaty i nie wystaje poza wierzchołek głowy. Między członami czułków prawie niewidoczne są skleryty intersegmentalne. Przed krótkimi i niskimi bukulami znajduje się guzek z trzema szczecinkami. Kłujka, która w spoczynku sięga do podstawy środkowej pary bioder, składa się z czterech członów.

Przedplecze ma płaską strukturę, lekko opada ku przodowi, w zarysie trapezowate z delikatnie wklęsłymi krawędziami przednią i tylną, rozwartymi oraz tępymi kątami przednimi i tylnymi oraz prostymi krawędziami bocznymi. Tarczka jest ponad półtora raza dłuższa niż szeroka, węższa niż u Eumenotes i regularnie zwężająca się ku szczytowi. Półpokrywy mają przykrywki długości tarczki lub nieco krótsze, międzykrywki są krótkie i wąskie, a zakrywki sięgają do końca lub prawie do końca odwłoka. Wzdłuż środka przedpiersia i śródpiersia przebiega płytki rowek podłużny. Ewaporatoria są bardzo małe i ograniczone do metapleur. Ujście gruczołów zapachowych zapiersia jest widoczne od strony grzbietowej, a wgłębienie za ujściem ma owalny kształt, nie rozszerzając się ku bokom i pozbawione widocznego kanalika ewaporatoryjnego.

Odwłok ma odsłonięte listewki brzeżne, a tylno-boczne kąty segmentów są wydłużone w małe płaty, które ku tyłowi stają się coraz większe. Przetchlinki na pierwszym widocznym sternicie odwłoka są odsłonięte i umieszczone przy krawędziach bocznych.