Afra z Augsburga
Afra z Augsburga (zm. ok. 304 na wyspie na rzece Lech, prawdopodobnie w okolicach dzisiejszego Friedbergu) była męczennicą chrześcijańską, żyjącą w obszarze współczesnej Bawarii oraz świętą Kościoła katolickiego.
Życie
Nie istnieją pewne informacje dotyczące życia św. Afry, a wiele z nich pochodzi z ustnych legend. Zgodnie z jedną z opowieści, jej matka Hilaria (późniejsza święta) była żoną króla Cypru. Po jego zabójstwie, obie, matka i córka, opuściły Cypr i udały się do Rzymu, gdzie Hilaria oddała swoją córkę na służbę jako rytualna prostytutka dla bogini Wenus.
Później Afra, razem z trzema towarzyszkami: Dygną, Eunomią i Eutropią, przybyła do Augsburga, gdzie znalazły zatrudnienie w lokalnym domu schadzek. Pewnego dnia spotkały biskupa Narcyza z Gerony, który uciekał przed prześladowaniami. Szybko okazało się, że Narcyz nie jest klientem, lecz duchownym. Pod jego wpływem Afra nawróciła się na chrześcijaństwo i przyjęła chrzest z jego rąk. Chrzest przyjęły również jej towarzyszki oraz inni mieszkańcy domu. Po wyjeździe biskupa Narcyza, rozpoczęły się prześladowania nowo nawróconych. W trakcie tych prześladowań Afra została ujęta i namawiano ją do powrotu do kultu Wenus oraz związanej z nim prostytucji. Afra jednak pozostała wierna nowej wierze, co doprowadziło do jej skazania na śmierć przez spalenie. 7 sierpnia około 304 roku (co potwierdzają historyczne dokumenty) Afra została zaprowadzona na wyspę na rzece Lech (prawdopodobnie w pobliżu współczesnego Friedbergu), gdzie została przywiązana do słupa, obłożona chrustem i podpalona.
Znany poeta łaciński Wenancjusz Fortunat, żyjący w czasach Merowingów, wymienił Augsburg jako miejsce pochówku Afry i wspomniał o jej męczeństwie.
W 1064 roku w Augsburgu odkryto rzymski sarkofag z nadpalonym ciałem kobiecym, które umieszczono w kościele noszącym obecnie tytuł świętych Afry i Ulryka. Rok ten jest przyjmowany przez niektóre źródła jako data jej kanonizacji.
6 sierpnia 1177 roku w Lechfeldorf (dzisiejszy Friedberg), w miejscu domniemanej śmierci Afry, papież Aleksander III zatwierdził przynależność miejscowego kościoła św. Afry na Polach do klasztoru pod wezwaniem św. Afry i św. Ulryka w Augsburgu.
Kult
Patronat
Afra jest patronką: Augsburga, pokutnic, nawróconych prostytutek oraz dusz w czyśćcu. Jest również opiekunką leczniczych ziół i współpatronką diecezji augsburskiej (obok św. Ulryka i św. Simperta) oraz świętą wzywaną w przypadkach zagrożenia pożarem.
Dzień obchodów
Liturgiczne wspomnienie św. Afry w Kościele katolickim przypada na 7 sierpnia.
Ikonografia
W ikonografii św. Afra przedstawiana jest w szatach z epoki, zazwyczaj z palmą męczeństwa i koroną, przywiązana do drzewa, na płonącym stosie z drewna. Jej atrybutami są kolumna lub pal, do którego jest przywiązana, palma męczeństwa, płonący stos oraz szyszka pinii.
Świątynie pw. św. Afry
- Bazylika św. Ulryka i św. Afry w Augsburgu, w której podziemiach znajduje się sarkofag z przypisywanymi jej szczątkami.
- Kaplica św. Afry w katedrze w Spirze.
- Sanktuarium św. Afry w Sant Gregori (Katalonia, Hiszpania).
- Kościół św. Afry w Miśni (Saksonia).
Zobacz też
- kult świętych
- męczennicy wczesnochrześcijańscy
- modlitwa za wstawiennictwem świętego
- święci i błogosławieni Kościoła katolickiego
Przypisy
Bibliografia
Herbermann, Charles, red. Catholic Encyclopedia. Robert Appleton Company, 1913.
Józef Marecki, Lucyna Rotter: Jak czytać wizerunki świętych leksykon atrybutów i symboli hagiograficznych. Kraków: Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych „Universitas”, 2009. ISBN 978-83242-0910-1.
Źródła internetowe
Afra, męczennica z Augsburga.. DEON.pl z inicjatywy SJ i Wydawnictwa WAM za H. Frosem i F. Sową. [dostęp 2011-10-26].
Linki zewnętrzne
- Catholic Encyclopedia (1913) w: Wikiźródła: Catholic Encyclopedia (1913)/St. Afra. [dostęp 2011-10-26].
- Prof. Paul A. Schons, University of St. Thomas: Short Biographies of Noted Germans, Austrians and Swiss – St. Afra. [dostęp 2011-10-26].
- Dr. Franz-Dieter Sauerborn w: ZUM Internet e.V.: Spuren der Römer in der näheren Umgebung und in Europa. Unterrichtseinheit: „Gedenkstätten früher Märtyrer und Märtyrerinnen”. [dostęp 2011-10-26].