Afonso I z Braganza
Afonso I de Bragança (wymowa portugalska: [ɐˈfõsu]; ur. 1377, zm. 1461) był pierwszym księciem Bragança oraz ósmym hrabią Barcelos.
Życiorys
Afonso był nieślubnym dzieckiem Jana I Dobrego, króla Portugalii, oraz Inês Pires. Najprawdopodobniej przyszedł na świat na zamku w Veiros, znajdującym się w regionie Alentejo, w południowej Portugalii. Swoje dzieciństwo spędził w Leiria.
Wziął udział w wojnie Portugalii przeciwko Kastylii. 25 lipca 1398 roku król mianował go rycerzem.
W 1401 roku Jan I Dobry nadał mu tytuł hrabiego Barcelos.
8 listopada 1401 roku Afonso zawarł związek małżeński z doñą Beatriz Pereira de Alvim, córką Noniusza Álvares Pereira. Z tego małżeństwa miał troje dzieci: Afonso (1402–1460), Fernando (1403–1478) oraz Isabel (1404–1465).
Dzięki małżeństwu otrzymał ziemie i posiadłości, które w 1442 roku stały się fundamentem dla Dynastii Braganza.
W 1420 roku poślubił Constanza de Noroña, córkę Alfonso Enríquez, hrabiego Gijón i Noreña, który był synem Henryka II Trastamara.
W 1442 roku Piotr I, ówczesny regent, nadał mu tytuł księcia Bragança.
Afonso był także członkiem królewskiej Tajnej Rady.
Zmarł w 1461 roku.
Zobacz też
Przypisy
Bibliografia
E. Michael Gerli: Medieval Iberia. Taylor & Francis, 2003. ISBN 978-0-415-93918-8. Brak numerów stron w książce.
Anselmo Freire Braamcamp: Brasões da Sala de Sintra, Livro Terceiro. Coimbra: Imprenta da Universidade, 1930. OCLC 794223590. Brak numerów stron w książce.