Afonso de Albuquerque
Afonso de Albuquerque (1453-1515) był portugalskim żeglarzem, odkrywcą i zdobywcą, a także wicekrólem Indii. Pochodził z kręgu króla Jana II. Jego brat, Francisco de Albuquerque, również był znanym żeglarzem.
W 1503 roku Afonso został wyznaczony na głównego dowódcę jednej z eskadr, które król Manuel I Szczęśliwy wysłał do Indii. Drugą eskadrą kierował jego brat Francisco, a razem dowodzili sześcioma jednostkami.
W 1503 założył pierwszą europejską osadę na Przylądku Dobrej Nadziei, po czym wpłynął na Ocean Indyjski. Król mianował go wicekrólem Indii, zastępując Francisco de Almeida.
W 1507 roku flota pod dowództwem Afonso de Albuquerque dotarła do Zatoki Perskiej, gdzie dokonała rabunków i podpaleń osiedli. De Albuquerque zastosował brutalne metody, obcinając jeńcom nosy, mężczyznom także prawe dłonie, a kobietom uszy.
Afonso dotarł do Indii w grudniu 1508, jednak de Almeida początkowo go aresztował, nie chcąc przekazać władzy. Ostatecznie władza została mu przekazana w listopadzie 1509.
W 1510 roku Afonso de Albuquerque zdobył Goa, a w 1511 Malakkę, z której Portugalia wywiozła około trzech i pół tony złota. W grudniu 1511 roku wysłał trzy karawele w poszukiwaniu Wysp Korzennych. Jego flota prowadziła walki z Arabami, którzy byli wspierani przez Wenecjan, o kontrolę nad handlem na Oceanie Indyjskim oraz Morzu Czerwonym. W 1515 roku zdobył wyspę Ormuz, a niedługo później zmarł na morzu w pobliżu Goa.