Afera Mannesmanna

Afera Mannesmanna to skandal, który miał miejsce w 2000 roku, dotyczący wypłaty przez koncern Mannesmann wyjątkowo wysokich premii (111 514 794 DM, około 57 mln euro) dla byłych i aktualnych menedżerów, związanych z przejęciem firmy przez Vodafone, mimo braku stosownych roszczeń umownych.

Członkowie rady nadzorczej Mannesmanna, odpowiedzialni za podjęcie decyzji w tej sprawie, zostali oskarżeni o defraudację, a prezes zarządu oraz inny wysoki menedżer – o pomocnictwo. W pierwszym procesie, który odbył się w 2004 roku, Sąd Krajowy w Düsseldorfie uniewinnił oskarżonych. Drugi proces, rozpoczynający się w 2006 roku, został wszczęty po uwzględnieniu apelacji prokuratury przez Trybunał Federalny i zakończył się warunkowym umorzeniem po miesiącu.

Osoby zamieszane w aferę

Członkowie rady nadzorczej odpowiedzialni za umowy z członkami zarządu (prezydium):

Josef Ackermann
Joachim Funk
Jürgen Ladberg
Klaus Zwickel

Pozostali:

Klaus Esser
Dietmar Droste

Zarzuty

Członkom prezydium postawiono zarzut wielokrotnej defraudacji na niekorzyść Mannesmanna (§ 266 StGB) poprzez przyznanie w drodze uchwał premii uznaniowych i emerytur menedżerom, które były znacznie wyższe niż wartości roszczeń określonych w umowach. Prezes zarządu Klaus Esser oraz kierownik działu obsługującego urzędujących członków zarządu Dietmar Droste zostali oskarżeni o pomocnictwo w defraudacji, ponieważ przygotowali projekty uchwał i je zrealizowali (§ 27, § 266 StGB).

Pierwszy proces przed Sądem Krajowym w Düsseldorfie

Podczas postępowania przesłuchano wielu znanych świadków, w tym Chrisa Genta (CEO Vodafone), Juliana Horn-Smith (COO Vodafone), Canninga Foka (Managing Director Hutchison Whampoa), Alexandra Dibeliusa (szefa Goldman Sachs w Niemczech) oraz Henninga Schulte-Noelle (przewodniczącego rady nadzorczej Allianz).

23 czerwca 2004 roku prokuratura złożyła wniosek o kary pozbawienia wolności dla wszystkich oskarżonych: 3 lata dla Joachima Funka, 2 lata i 6 miesięcy dla Klausa Essera, 2 lata dla Josefa Ackermanna, 1 rok i 10 miesięcy dla Klausa Zwickela oraz 1 rok dla Dietmara Droste. Dodatkowo zażądano kary pozbawienia wolności dla Jürgena Ladberga. Kary dla Ackermanna, Zwickela, Ladberga i Droste miały być w zawieszeniu.

Proces zakończył się 22 lipca 2004 roku po 24 tygodniach, podczas których odbyło się 37 rozpraw i przesłuchano 55 świadków. Wszyscy oskarżeni zostali uniewinnieni.

Sąd orzekł, że przyznając premie Esserowi i czterem innym członkom zarządu, Funk, Ackermann i Zwickel naruszyli obowiązek dbania o majątek przedsiębiorstwa, zawarty w przepisach o spółkach akcyjnych.

Bibliografia

ThomasT. Knipp ThomasT., Der Deal – Die Geschichte der größten Übernahme aller Zeiten, wyd. 1. Aufl, Hamburg: Murmann Verlag, 2007, ISBN 3-938017-88-0, OCLC 143596274. Brak numerów stron w książce.