Afelandra stercząca (Aphelandra squarrosa)
To gatunek byliny z rodziny akantowatych, znany również jako afelandra szczytowa lub czworokątna. Pochodzi z tropikalnych rejonów Brazylii.
Morfologia
Wielkość
W pierwszym roku życia roślina osiąga wysokość do 30 cm oraz średnicę w granicach 18–20 cm.
Liście
Liście są duże, ogonkowe, owalne i błyszczące, o klinowatym zbiegu przy nasadzie oraz zaostrzonym wierzchołku, zmniejszającym się ku górze. Wzdłuż nerwów posiadają jaśniejsze wybarwienia.
Kwiaty
Kwiaty zebrane są w szczytowy, kłosokształtny kwiatostan. Mają złocistożółty kolor, są grzbieciste i dwuwargowe, wyrastają w kątach dużych przysadek.
Zastosowanie
Afelandra stercząca jest rośliną ozdobną, uprawianą w Polsce jako roślina doniczkowa. Jej atutami są dwukolorowe liście oraz duży, żółty kwiatostan. Zazwyczaj kupuje się gotową, kwitnącą roślinę. Chociaż najczęściej uprawiana jest przez jeden sezon, przy odpowiedniej pielęgnacji można ją zachować na kolejny rok i doprowadzić do ponownego kwitnienia. Rośnie stosunkowo szybko. Najpopularniejsze odmiany to klasyczna 'Louisae’ z jasnymi wybarwieniami oraz nowsza 'Dania’, charakteryzująca się zwartym pokrojem, krótszymi liśćmi z białymi nerwami oraz kwiatami w odcieniach żółtego i żółto-pomarańczowego.
Uprawa
Wymagania
Roślina potrzebuje dużo światła, jednak źle znosi bezpośrednie nasłonecznienie, które może prowadzić do oparzeń liści. Najlepsza temperatura dla niej to 15-24 °C. Pochodząc z tropikalnej dżungli, wymaga wysokiej wilgotności powietrza; w przypadku przesuszenia szybko gubi liście. Jest odporna na przeciągi, ale wrażliwa na wyziewy gazowe i spaliny. Jako podłoże wystarczy jej zwykła ziemia kwiatowa.
Pielęgnacja
W okresie wzrostu codziennie należy zraszać roślinę i umieszczać ją w pojemniku z wilgotnym torfem. W czasie kwitnienia podlewanie powinno odbywać się co najmniej dwa razy w tygodniu, a po każdym podlaniu należy wyjąć roślinę z pojemnika, co wydłuża trwałość kwiatów. Po przekwitnięciu należy obciąć kwiatostan i zmniejszyć podlewanie, pozwalając roślinie przejść w stan spoczynku. Nawożenie płynnym nawozem powinno odbywać się co dwa tygodnie od momentu pojawienia się kwiatostanów. Liście można nabłyszczać co dwa miesiące. Po okresie spoczynku warto przesadzić roślinę, wymieniając większość podłoża.
Rozmnażanie
Sadzonki można uzyskać z pędów obciętych wczesną wiosną. Roślina wytwarza nowe pędy tuż poniżej kwiatostanu. Przy użyciu ukorzeniacza można je ukorzenić w piaszczystym podłożu w temperaturze około 24 °C. Sadzonki ścięte w marcu przy odpowiedniej pielęgnacji zakwitają latem.
Choroby i szkodniki
- Tarczniki: Drobne owady przypominające żółte plamki, szczególnie rozmieszczone wzdłuż nerwów. Można je usunąć przez przetarcie szmatką nasączoną denaturatem lub przez opryskiwanie środkiem owadobójczym o działaniu systemicznym.
- Mszyce: Powodują zniekształcenie liści, które stają się lepkie, a na ich powierzchni widać dużo drobnych, zielonych mszyc. Należy je zwalczać preparatem owadobójczym, najlepiej o działaniu układowym.
- Przędziorki: Powodują żółknięcie i opadanie liści. Przy użyciu lupy można dostrzec liczne, drobne roztocza. Walka z nimi polega na opryskiwaniu preparatami przędziorkobójczymi. Przędziorki preferują suche miejsca, dlatego nie lubią wilgoci.
- Wełnowce: Tworzą kolonie przypominające białe, wełniste kępki, głównie na spodzie i w kątach liści. Zwalcza się je podobnie jak tarczniki.
Przypisy
Bibliografia
Dawid Longman: Pielęgnowanie roślin pokojowych. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1997. ISBN 83-09-01559-3. Brak numerów stron w książce.