Afanasij Ławrientjewicz Ordin-Naszczokin
Afanasij Ławrientjewicz Ordin-Naszczokin (ros. Афанасий Лаврентьевич Ордин-Нащокин), urodzony w 1605 roku, zmarły w 1680 roku, był rosjaninem, który piastował wysokie stanowiska w państwie oraz był kluczową postacią w XVII-wiecznym Carstwie Rosyjskim.
Był potomkiem ubogiego urzędnika z Pskowa. Swoje umiejętności rozwijał w zakresie łaciny, niemieckiego oraz matematyki. Swoją karierę urzędniczą rozpoczął w 1642 roku, uczestnicząc w delimitacji granicy rosyjsko-szwedzkiej po traktacie w Stołbowie. Szybko zyskał sobie renomę jako specjalista od spraw niemieckich, stając się jednym z pierwszych Rosjan gromadzących zagraniczne publikacje.
W 1650 roku zyskał uwagę cara Aleksego. W trakcie wojny ze Szwecją w latach 1656–1658 pełnił funkcję dowódcy armii.
W 1657 roku objął stanowisko ministra odpowiedzialnego za prowadzenie rozmów pokojowych ze Szwecją. Był jednym z pierwszych, którzy dostrzegli ogromne znaczenie każdego fragmentu bałtyckiego wybrzeża dla polityki i gospodarki rosyjskiej. Jego negocjacje zakończyły się sukcesem w miejscowości Valiesari.
W 1660 roku został wyznaczony do rozmów mających na celu potwierdzenie warunków rozejmu z Valiesari, w których mediatorem był król Anglii Karol II Stuart. Ostatecznie Rosjanom udało się zachować Inflanty, co znacząco wpłynęło na rozwój rosyjskiego handlu. Ordin nie uczestniczył w finalnej fazie negocjacji, opuszczając miejsce obrad, a pokój w Kardis został podpisany 21 czerwca 1661 roku. Jesienią tego samego roku wziął udział jako dowódca w wojnie przeciwko Rzeczypospolitej.
Był również zaangażowany w rozmowy mające na celu zakończenie wojny z Polską, trwającej w latach 1654-1667. Wynegocjowany przez niego rozejm andruszowski był dla Rosji bardzo korzystny, ponieważ przyniósł jej tereny oraz umocnił jej pozycję w Europie Wschodniej. Po powrocie do Rosji został nobilitowany na bojara pierwszej klasy i otrzymał kierownictwo carskiego ministerstwa spraw zagranicznych oraz kanclerstwa.
W późniejszym okresie wprowadził w Rosji elementy polityki merkantylnej, mającej na celu wspieranie rozwoju rosyjskiego handlu i eksportu. Stworzył także system pocztowy, który funkcjonował pomiędzy Rzecząpospolitą, Kurlandią i Rosją.
Został jednak zdymisjonowany w lutym 1671 roku i zesłany do monastyru krypeckiego pod Pskowem, gdzie przyjął imię Antoni.
== Przypisy ==