Aert van der Neer

Aert van der Neer (urodzony w 1603 roku w Amsterdamie, zmarł 9 listopada 1677 roku w tym samym mieście) był holenderskim malarzem oraz pejzażystą.

Życie Neera pozostaje w dużej mierze nieznane; mieszkał i tworzył w Amsterdamie, jednak jego dzieła sugerują, że podróżował, odwiedzając m.in. dolinę Mozy i Renu, a prawdopodobnie także Utrecht. W 1629 roku poślubił Lysbeth, siostrę malarza Jochema Govertsza Camphuysena, z którą miał sześcioro dzieci. Jego syn Eglon van der Neer oraz wnuk Aert van der Neer Młodszy również zostali malarzami. Artysta nie zyskał uznania za życia, a przez pewien czas zmuszony był prowadzić oberżę, która ostatecznie zbankrutowała. Zmarł w zapomnieniu oraz ubóstwie w 1677 roku.

Aert van der Neer specjalizował się w malowaniu pejzaży, w których szczególną uwagę poświęcał efektom świetlnym. Jego wczesne prace wykazywały wpływy tzw. szkoły frankentalskiej, reprezentowanej przez takich artystów jak Alexander Keiricx czy Gillis de Hondecoutre. Płótna z lat czterdziestych charakteryzowały się ograniczoną paletą barw ziemistych, co wskazuje na wpływ malarzy z Haarlemu. Pod koniec lat czterdziestych artysta wykształcił swój własny styl, posługując się stonowaną i niemal monochromatyczną kolorystyką. Preferował tematykę zimową, często przedstawiając holenderskie rzeki i kanały. Obecnie jego najbardziej cenione są obrazy krajobrazów w księżycowym świetle oraz ulotne chwile uchwycone o brzasku i zmierzchu.

Najcenniejsze dzieła malarza znajdują się w Ermitażu w Sankt Petersburgu, a w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie znajduje się obraz Światło księżyca.

Wybrane prace