Aerotriangulacja
Aerotriangulacja to proces obliczeniowy, który ma na celu dokładne określenie lokalizacji zdjęć lotniczych w przestrzeni. W ramach tego procesu ustalane są współrzędne wielu punktów terenowych, co sprawia, że aerotriangulację można również określić jako kameralne zagęszczenie osnowy geodezyjnej.
Głównym celem aerotriangulacji jest ustalenie parametrów orientacji zewnętrznej zdjęć oraz współrzędnych środków rzutów. W nowoczesnych technologiach do wyznaczenia tych parametrów wykorzystuje się systemy GPS oraz INS.
Oba systemy wzajemnie się uzupełniają. System INS charakteryzuje się wysoką dokładnością, jednak występuje w nim znaczny dryft. Z kolei GPS zapewnia niższą precyzję, lecz odznacza się dużą stabilnością. System INS działa na bazie sensorów, które mierzą przyspieszenia w trzech prostopadłych kierunkach. Jeśli podczas lotu zostaną określone elementy orientacji zewnętrznej oraz położenia środków rzutów obu zdjęć w układzie współrzędnych terenowych, te dane można traktować jako dane georeferencyjne. Gdy zostaną one wyznaczone z odpowiednią precyzją, uznaje się je za dane ostateczne. W przeciwnym razie wymagają dalszego wyrównania.
Aerotriangulacja znajduje zastosowanie w fotogrametrii.