Siły Lotnicze RSI (pełna nazwa: Aeronautica Nazionale Repubblicana) były wojskowym lotnictwem Włoskiej Republiki Socjalnej w okresie II wojny światowej.
Historia
W przeciwieństwie do Włoskiej Marynarki Wojennej (Regia Marina), większość sił lotniczych pozostała na północnych terenach Włoch, gdzie po ogłoszeniu rozejmu 8 września 1943 roku powstała Włoska Republika Socjalna (RSI). Regia Aeronautica była silnie związana z faszystowskim reżimem. Aeronautica Nazionale Repubblicana, utworzona 10 października 1943 roku pod dowództwem ppłk. Ernesto Botto, składała się z:
- dowództwa lotnictwa,
- dowództwa torpedowo-bombowego,
- dowództwa myśliwskiego,
- dowództwa transportowego,
- dowództwa artylerii przeciwlotniczej,
- szkoleniowego lotnictwa myśliwskiego,
- 1 Eskadry Myśliwskiej,
- 2 Eskadry Myśliwskiej,
- 3 Eskadry Myśliwskiej,
- 101 Samodzielnej Eskadry Myśliwskiej,
- Samodzielnego Dywizjonu Lotniczego „Montefusco”,
- Dywizjonu Szkoleniowego „Francesco Baracca”,
- Eskadry Torpedowo-Bombowej „Faggioni & Buscaglia”,
- Eskadry Lotnictwa Transportowego „Terracciano”,
- Eskadry Lotnictwa Transportowego „Trabucchi”,
- Dywizjonu Łącznikowego,
- 1 Dywizjonu Bombowego „Ettore Muti”.
W skład Aeronautica Nazionale Repubblicana wchodziła również Akademia Sił Lotniczych. Dodatkowo miała oddziały lądowe, w tym:
- Pułk Spadochroniarzy Arditi „Folgore”,
- I Batalion Spadochronowy „Folgore”,
- II Batalion Spadochronowy „Nembo”,
- III Batalion Spadochronowy „Azzurro”,
- dziewięć batalionów obrony antyspadochronowej,
- pięć batalionów szkoleniowych.
Początkowo relacje między Włochami a Niemcami były napięte. Dowódca 2 Floty Powietrznej Luftwaffe, feldmarszałek Wolfram von Richthofen, samodzielnie rozpoczął rekrutację włoskich pilotów do służby w Luftwaffe. Głównodowodzący wojsk niemieckich we Włoszech, feldmarszałek Albert Kesselring, bez wiedzy dowództwa Sił Lotniczych RSI mianował ppłk. Tito Falconiego „inspektorem włoskich jednostek myśliwskich”. Dodatkowo feldmarszałek W. von Richthofen został ogłoszony przez gen. Müllera dowódcą Sił Lotniczych RSI. W wyniku tych wydarzeń ppłk E. Botto udał się w listopadzie 1943 roku do Berlina, gdzie uzyskał zgodę od Adolfa Hitlera na utworzenie Sił Lotniczych RSI pod włoskim dowództwem. Niemcy jednak zachowali duży wpływ na ich rozwój i działania bojowe aż do zakończenia wojny. W marcu 1944 roku nowym dowódcą Aeronautica Nazionale Repubblicana został gen. Arrigo Tessari. W tym czasie relacje z Niemcami pogorszyły się, częściowo z powodu słabych wyników włoskich pilotów w działaniach bojowych. W czerwcu Włosi przysłali 1 Grupę Lotnictwa Transportowego „Terraciano” na północny odcinek frontu wschodniego do Rygi, gdzie weszła w skład 1 Staffeln Transportfliegergruppe 10 Luftwaffe. Pod koniec sierpnia feldmarszałek W. von Richthofen, chcąc zredukować udział włoskich pilotów w walkach nad Półwyspem Apenińskim, planował rozformować część struktur Sił Lotniczych RSI, aby zastąpić je „lotniczymi legionami włoskimi”, wzorowanymi na niemieckich Fliegerkorps, podporządkowanymi Luftwaffe. Mimo zdecydowanego oporu Włochów, plany te zostały ostatecznie porzucone, chociaż Niemcy sporadycznie je wznawiali. Rdzeniem Sił Lotniczych RSI były dywizjony myśliwskie, które walczyły z alianckimi bombowcami atakującymi cele na terytorium Włoskiej Republiki Socjalnej. Początkowo korzystały z myśliwców krajowej produkcji, jednak później zostały przeszkolone na niemieckie Messerschmitty Bf 109. Mimo to, ponosiły znaczne straty przez cały okres swojej aktywności. Pod koniec wojny niewielka grupa włoskich pilotów została wysłana do Niemiec na szkolenie na odrzutowcach Messerschmitt Me 163 i Me 262, jednak z powodu kapitulacji wojsk niemieckich nie zdążyła go ukończyć.
Uzbrojenie
Samoloty używane przez Aeronautica Nazionale Repubblicana obejmowały:
- Ambrosini SAI.2S (samolot wielozadaniowy),
- SAI Ambrosini 107 (samolot wielozadaniowy),
- AVIA FL.3 (samolot łącznikowy),
- Breda Ba.25 (dwupłatowiec szkoleniowy),
- Breda Ba.39 (samolot łącznikowy),
- Breda Ba.88 (samolot szturmowy),
- CANSA FC.20 (samolot myśliwsko-rozpoznawczy),
- CANT Z.501 (łódź latająca),
- CANT Z.506 (wodnosamolot bombowo-rozpoznawczy),
- CANT Z.511 (wodnosamolot długodystansowy),
- CANT Z.1007 (bombowiec),
- CANT Z.1018 (bombowiec),
- Caproni Ca.133 (samolot transportowo-bombowy),
- Caproni Ca.164 (dwupłatowiec szkoleniowy),
- Caproni Ca.310 (samolot rozpoznawczo-bombowy),
- Caproni-Vizzola F.5 (myśliwiec),
- Dornier Do 217 (bombowiec),
- Fieseler Fi 156 (samolot łącznikowy),
- Fiat CR.32 (myśliwiec dwupłatowy),
- Fiat G.8 (samolot łącznikowy),
- Fiat BR.20 (bombowiec),
- Fiat G.18 (samolot transportowy),
- Fiat G.50 (myśliwiec),
- Fiat RS.14 (długodystansowy wodnosamolot rozpoznawczy),
- Fiat CR.42 (dwupłatowy myśliwiec),
- Fiat G.12 (samolot transportowy),
- Fiat G.55 (myśliwiec),
- Junkers Ju 87 (samolot szturmowy),
- Junkers Ju 88 (bombowiec),
- Macchi MC.200 (myśliwiec),
- Macchi MC.202 (myśliwiec),
- Macchi MC.205 (myśliwiec),
- Meridionali Ro.41 (samolot szkoleniowy),
- Messerschmitt Bf 109 (myśliwiec),
- Messerschmitt Bf 110 (ciężki myśliwiec),
- Nardi FN.305 (samolot szkoleniowo-łącznikowy),
- Piaggio P.108 (ciężki bombowiec),
- Reggiane Re.2001 (myśliwiec),
- Reggiane Re.2002 (samolot myśliwsko-bombowy),
- Reggiane Re.2005 (myśliwiec),
- SAIMAN 202 (samolot łącznikowy),
- Savoia-Marchetti SM.75 (samolot transportowy),
- Savoia-Marchetti SM.79 (bombowiec),
- Savoia-Marchetti SM.81 (bombowiec),
- Savoia-Marchetti SM.82 (samolot transportowo-bombowy),
- Savoia-Marchetti SM.84 (samolot bombowo-torpedowy),
- Savoia-Marchetti SM.95 (samolot transportowy).
Samoloty Aeronautica Nazionale Repubblicana miały na górnych i dolnych powierzchniach skrzydeł znaki w postaci stylizowanych pęków rózg liktorskich w kwadratowej obwódce. Początkowo były malowane białą farbą na tle kamuflażu, jednak wkrótce kolor zmieniono na czarny i malowano na białym tle. Z czasem uproszczono formę znaku, malując jedynie czarne elementy na tle kamuflażu, zwłaszcza na górnych powierzchniach skrzydeł. Na tylnej części kadłuba, a czasem w okolicy kabiny pilota, umieszczano znak w postaci włoskiej flagi z żółtą obwódką, a mniejszy znak powtarzano po obu stronach statecznika pionowego lub rzadziej w przedniej części kadłuba. Znak malowano tak, aby kolor zielony (z gładką żółtą krawędzią) zawsze był zwrócony w kierunku lotu.
Linki zewnętrzne
Siły Zbrojne RSI (jęz. angielski)
Znaki rozpoznawcze samolotów włoskich podczas II wojny światowej. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-03-14)].