Aeroméxico

Aeroméxico (kod IATA: AM, kod ICAO: AMX) to meksykańskie linie lotnicze z siedzibą w stolicy kraju. Stanowią część sojuszu SkyTeam. Oprócz operacji krajowych, linie te oferują loty do różnych miejsc w Ameryce Północnej, Ameryce Południowej, Ameryce Łacińskiej, Karaibach, Europie oraz Azji.

Grupa Aeroméxico składa się z linii Aeroméxico oraz regionalnego przewoźnika Aeroméxico Connect. Grupa zajmuje 41,7% udziału w rynku krajowym, co czyni ją największym przewoźnikiem w kraju. Na rynku międzynarodowym ma udział wynoszący 79,8%, również na pierwszym miejscu, przed linią Volaris. Aeroméxico jest jednym z czterech współzałożycieli sojuszu SkyTeam, obok Air France, Delta Air Lines oraz Korean Air.

Logo linii przedstawia głowę Azteka (cuāuhtli).

Linia otrzymała trzy gwiazdki od agencji ratingowej Skytrax.

Historia

1934-1949

Aeronaves de México rozpoczęły działalność 15 września 1934 roku pod przewodnictwem Antonio Díaz Lombardo. Pierwszym samolotem w flocie był Stinson SR, który pilotował Julio Zinser. To on zainaugurował krajowy lot na trasie Meksyk – Acapulco 14 września 1934 roku.

Po II wojnie światowej linia rozwijała się, w dużej mierze dzięki wsparciu Pan Am, który posiadał 25% udziałów w nowej meksykańskiej linii. Aeronaves de México czekały liczne zmiany w nadchodzących dekadach.

1950-1959

W 1950 roku, podczas renowacji Aeroméxico, linia przejęła wiele małych firm konkurencyjnych w kraju, w tym Aerovias Guest (drugą co do wielkości linię lotniczą wówczas). Rozpoczęto loty do Madrytu i Paryża, co było możliwe dzięki zakupowi nowych samolotów, w tym legendarnego Douglasa DC-3 oraz jego następcą, DC-4.

Pod koniec lat pięćdziesiątych DC-4 zostały zastąpione przez większe i nowocześniejsze DC-6 oraz dwa Bristole Britannia (pierwsze w flocie z silnikami turbośmigłowymi). W 1958 roku linie zaczęły operować na lotnisku Idlewild (obecnie JFK) z wykorzystaniem Bristol Britannia. Trasa Meksyk-Nowy Jork była bardzo rentowna dla Aeronaves oraz ich konkurentów z Ameryki Północnej. Linia została znacjonalizowana w 1959 roku.

1960-1969

Na początku lat sześćdziesiątych flotę Aeronaves de México stanowiły Douglas DC-3, Douglas DC-6 oraz Bristol Britannia. Od 1961 roku zaczęto wymieniać samoloty z silnikami tłokowymi na odrzutowe, a pierwszym takim statkiem była para Douglasów DC-8, wykorzystywanych na trasie z Meksyku do Nowego Jorku. W latach 1962-1963 Aeronaves de México przejęło całkowicie Aerovías Guest Mexico. W późniejszych latach lat sześćdziesiątych zakupiono więcej DC-8 oraz wznowiono połączenia do Europy, obsługiwane przez dwa De Havilland Comet-4C.

1970-1979

Lata siedemdziesiąte przyniosły znaczne zmiany dla Aeronaves de México. W 1970 roku, w ramach rządowego planu, krajowe linie lotnicze zostały znacjonalizowane i włączone w system transportu lotniczego pod kontrolą Aeronaves de México, który obejmował osiem mniejszych przewoźników, później rozwiązanych. Na początku lat siedemdziesiątych DC-6 i Bristol Britannia odeszły na emeryturę. Wprowadzono nowy schemat kolorów (pomarańczowy i czarny), a w lutym 1972 roku linie zmieniły nazwę z „Aeronaves de México” na obecną – Aeroméxico.

Aeroméxico, jako jeden z głównych klientów programu Douglas DC-10, otrzymał dwa zamówione samoloty w 1974 roku, zarejestrowane jako XA-DUG i XA-DUH. Tego samego roku zaczęły przybywać pierwsze z siedmiu zamówionych DC-9. W tym czasie popularność linii znacznie wzrosła, w dużej mierze dzięki zaangażowaniu w meksykański rynek filmowy, gdzie w każdym filmie postać musiała lecieć linią Aeroméxico. Pod koniec lat siedemdziesiątych rozpoczęto loty do Kanady, a flotę wzbogacono o dwa DC-9-15.

1980-1989

Początek lat osiemdziesiątych to czas ekspansji. Wprowadzono nowe barwy (pomarańczowy i srebrny), a w 1981 roku dostarczono dwa DC-10-15, a w 1984 roku – jeden DC-10-30 (XA-RIY). Aeroméxico, jako jeden z pionierów programu badawczego nad McDonnell Douglas MD-82 (dłuższa wersja DC-9), otrzymał dwa pierwsze samoloty pod koniec 1981 roku. W latach 1980-1981 flota wzbogaciła się o 8 DC-9-32. Późne lata osiemdziesiąte były trudne dla Aeroméxico, a 31 sierpnia 1986 roku miała miejsce katastrofa lotnicza, w której DC-9 obsługujący lot Aeroméxico 498 zderzył się z małym samolotem firmy Piper. W wyniku tej tragedii zginęło 64 osoby na pokładzie DC-9 oraz piętnastu ludzi na ziemi. Po trzech latach śledztwa nie stwierdzono winy Aeroméxico, a odpowiedzialność spadła na pilota awionetki, który naruszył strefę kontrolowaną lotniska.

W kwietniu 1988 roku linia ogłosiła upadłość z powodu braku organizacji, przestarzałej floty oraz kradzieży funduszy przez rząd meksykański. Aeroméxico zostało uziemione na trzy miesiące, po czym rozpoczęto program prywatyzacji.

1990-1999

Początek lat dziewięćdziesiątych to burzliwe czasy, spowodowane wzrostem cen paliw oraz rywalizacją z nowymi meksykańskimi przewoźnikami – TAESA, SARO i Aviacsa. W kwietniu 1991 roku do floty dołączyły dwa Boeingi 767-200ER, zastępujące DC-10 na trasach do Europy, Nowego Jorku i Tijuany. W tym samym roku do floty dołączyły kolejne dwa Boeingi 767-300ER. W 1993 roku grupa Aeroméxico przejęła Mexicanę, drugą co do wielkości linię lotniczą w Meksyku. W latach 1994-1995 wycofano sześć DC-10. W 1996 roku, w obliczu kryzysu, Aeroméxico zdecydowało się na powrót czterech MD-82 oraz czterech 767 do leasingodawców.

2000-2009

Po atakach terrorystycznych na WTC 11 września 2001 roku główni meksykańscy przewoźnicy, w tym Aeroméxico, zaczęli ponosić duże straty finansowe.

W latach 2000-2005 Aeroméxico operowało flotą liczącą 60 samolotów, wraz z 20 w Aeroméxico Connect. Po 11 września i wojnie w Iraku, linia była zmuszona do wprowadzenia ambitnego programu modernizacji floty. W 2003 roku linia otrzymała swój pierwszy Boeing 737-700. 29 marca 2006 roku CEO Aeroméxico, Andrés Conesa, ogłosił inaugurację bezpośrednich lotów między Japonią a Meksykiem przez Tijuana. Ogłoszenie dotyczyło zakupu dwóch Boeingów 777-200ER, co uczyniło Aeroméxico trzecią linią lotniczą w Ameryce Łacińskiej regularnie latającą do Azji. Po wycofaniu lotów do Azji przez VARIG, Aeroméxico stało się jedynym przewoźnikiem oferującym takie połączenie. Linia wznowiła trasę Meksyk-Tijuana-Szanghaj dwa razy w tygodniu od 30 marca 2010, po wcześniejszym zawieszeniu spowodowanym pandemią grypy w 2009 roku.

29 czerwca 2006 roku International Lease Finance Corporation (ILFC) i Aeroméxico ogłosiły, że linie będą latać na trzech Boeingach 787 Dreamliner. Aeroméxico wynajmie 5 787-8 od ILFC, z dostawami planowanymi na początek 2012 roku. Dostawy opóźniły się o dwa lata. Od 2006 roku spółka zarządzająca Aeroméxico, Consorcio Aeroméxico SA de CV, miała poważne długi i w 2007 roku postanowiono sprzedać linię. W październiku 2007 roku przeprowadzono aukcję, a 17 października Grupo Financiero Banamex zaoferowało najwyższą cenę, sprzedając linię za 249.100.000 dolarów.