Aeromarine AM to samolot stworzony przez Aeromarine Plane and Motor Company na początku lat 20. XX wieku, zaprojektowany w odpowiedzi na konkurs ogłoszony przez United States Postal Service na nocny samolot pocztowy. Powstał tylko jeden prototyp.
Historia
W 1923 roku United States Postal Service ogłosiła konkurs na nocny samolot pocztowy, który miał obsługiwać nocny odcinek trasy między Nowym Jorkiem a San Francisco, a dokładniej trasę między Chicago a Cheyenne. W konkursie wzięły udział takie firmy jak Aeromarine Plane and Motor Company, Curtiss Aeroplane and Motor Company oraz Glenn L. Martin Company. W odpowiedzi na zaproszenie, Aeromarine zaprojektowało samolot, który w ówczesnej prasie nazywano Aeromarine Night Mail Plane, a współcześnie jest znany jako AM-1. Cała konstrukcja powstała w krótkim czasie – od zamówienia do ukończenia budowy minęło zaledwie 122 dni roboczych. Pozostałe samoloty zgłoszone do konkursu to Martin Model 66 oraz Curtiss Night Mail.
Zgodnie z informacjami z tamtych czasów, zbudowano jeden prototyp, chociaż istnieją sugestie, że zamówiono dwa egzemplarze.
Był to pierwszy amerykański samolot z całkowicie metalowym kadłubem, pokrytym blachą duraluminiową.
Niestety, zbudowany prototyp nie został wprowadzony do służby z powodu poważnych problemów ze statecznością. W 1924 roku stworzono kolejny prototyp, AM-2 (być może będący przebudowaną wersją AM-1), w którym przeniesiono chłodnicę z górnego skrzydła pod kadłub. Później powstał ostatni prototyp, AM-3, w którym znów zmieniono konstrukcję oraz lokalizację chłodnicy. Żaden z tych modeli nie wszedł do produkcji seryjnej.
Opis konstrukcji
Aeromarine AM-1 był jednosilnikowym, klasycznym dwupłatem z silnikiem ciągnącym. Jego kadłub miał półskorupową konstrukcję i był wykonany z duraluminium. Wąski kadłub, w połączeniu z umiejscowieniem chłodnicy silnika na górnym płacie, miał na celu zapewnienie pilotowi jak najlepszej widoczności.
Silnik typu Liberty 12 był całkowicie zabudowany, a chłodnica znajdowała się nad górnym skrzydłem. Dwa zbiorniki paliwa umieszczono pod górnym płatem, a pod kadłubem znajdował się zbiornik oleju, który pełnił również funkcję chłodnicy oleju.
Obydwa skrzydła miały profil typu Aeromarine No. 2A, górny płat miał nieco większą rozpiętość, podczas gdy dolny płat miał niewielki wznios.
Przypisy
Bibliografia
Robert J. Neal: A Technical and Operational History of the Liberty Engine: Tanks, Ships and Aircraft 1917-1960. Specialty Press, 2009. ISBN 978-1-58007-149-9. Brak numerów stron w książce.
Aeromarine Night Mail Plane. „Flight”, 1923-09-27. brak numeru strony.
New American Night Flying Mail Planes. „Flight”, 1923-11-01. brak numeru strony.
Peter Bowers: Curtiss Aircraft, 1907-1947. London: Putnam & Company Ltd., 1979. ISBN 0-370-10029-8. Brak numerów stron w książce.