Aeromarine 75

Aeromarine 75

Aeromarine 75 to amerykańska łódź latająca z lat 20. XX wieku, znana również jako Flying Cruiser oraz Navy Flying Cruiser (ang. latający krążownik). Samolot ten był zmodyfikowaną wersją Curtissa F5L, opracowaną przez Aeromarine Plane and Motor Company, która była licencyjną adaptacją brytyjskiego Felixstowe F5L. Był on wykorzystywany przez linię lotniczą Aeromarine West Indies Airways, która przewoziła pierwsze międzynarodowe przesyłki United States Postal Service, a także była pierwszą amerykańską międzynarodową linią lotniczą.

Historia

Samolot pasażerski Aeromarine 75, znany także jako Flying Cruiser i Navy Flying Cruiser, został stworzony w Aeromarine Plane and Motor Company jako modyfikacja wojskowego Curtissa F5L. Po zakończeniu I wojny światowej na rynku pojawiły się zdemobilizowane samoloty, a Aeromarine zakupiło kilka niepotrzebnych już w armii Curtissów (liczba ta w zależności od źródeł waha się od 4 do 11) w celu ich przekształcenia w samoloty pasażerskie.

W zmodyfikowanych maszynach, dwumiejscowy (lub trzymiejscowy) kokpit został przesunięty w tył, na poziom krawędzi natarcia skrzydeł. W przedniej części kadłuba umieszczono kabinę, która mogła pomieścić kilkunastu pasażerów (liczby wahają się od 10 do 14, w zależności od trasy, na przykład 10 na linii Key West – Hawaje, 12 bez przesyłek pocztowych oraz 12 na innych trasach). W ulotce reklamowej opisującej sześć z tych maszyn podano, że mogły one przewozić 11 pasażerów.

Od 1921 roku, dwa pierwsze zmodyfikowane samoloty były wykorzystywane przez linię lotniczą Aeromarine West Indies Airways. Samoloty te obsługiwały połączenia między Key West a Hawaną oraz Nowym Jorkiem i Atlantic City. Loty tymi maszynami zajmowały o połowę mniej czasu niż podróże samochodem lub pociągiem na tych samych trasach. Aeromarine 75 jako pierwszy samolot przewoził międzynarodowe przesyłki lotnicze United States Postal Service, latając na trasie Key West – Hawana, a sama Aeromarine West Indies Airways była pionierem w amerykańskim transporcie międzynarodowym.

Dostępne źródła różnią się w kwestii liczby przebudowanych łodzi latających, jednak jedno z nich wymienia znane maszyny oraz krótko opisuje ich historie:

• Santa Maria – pierwotnie znana jako Aeromarine Navy Cruiser/Aeromarine Aerial Cruiser. Nazwa nadana 22 czerwca 1920 w Keyport, druga 23 października w Columbia Yacht Club, wspólnie z Pintą. 1 października, razem z Pintą, otworzyła trasę z Key West do Hawany. 14 lipca 1922 wspólnie z Wolverine uruchomiła połączenie między Detroit a Cleveland.
• Pinta – ochrzczona wspólnie z Santa Marią 23 października 1920. Razem z Santa Marią odbyła pierwszy lot do Hawany z Key West 1 października. 15 stycznia 1921, podczas burzy w Hawanie, zerwała się z cum i została rozbita o skały.
• Niña – przybyła do Key West 25 listopada 1920, pierwszy lot komercyjny odbyła dzień później.
• Columbus – dotarła do Miami 11 grudnia 1920 z Keyport. Podczas lotu do Hawany 13 stycznia 1923 została zmuszona do lądowania na morzu, gdzie zatonęła po pęknięciu kadłuba. W tej tragedii zginęło czterech pasażerów.
• Balboa – przybyła na Florydę w styczniu lub lutym 1921 roku.
• Ponce de León – dotarła na Florydę pod koniec lutego 1921. W 1923 zerwała się z cum podczas burzy, została wyrzucona na skały i całkowicie zniszczona.
• Mendoza – weszła do służby jesienią 1921, zastępując zniszczoną Pintę. W maju 1922 odbyła rekordowy lot nad Nowym Jorkiem z 27 pasażerami na pokładzie. W styczniu 1923 otrzymała nazwę Gov. Cordeaux na cześć gubernatora Bahamów.
• Wolverine – razem z Santa Marią uruchomił połączenie między Detroit a Cleveland 14 lipca 1922.
• Buckeye – latem 1922 i 1923 obsługiwała trasę Detroit-Cleveland, w zimie latała na Florydzie.
• Polar Bear – model specjalny zaprojektowany dla jednego z menedżerów firmy na wyprawę myśliwską na koło podbiegunowe.

W historii Aeromarine 75 miały miejsce trzy znane wypadki, z czego dwa były wynikiem zerwania się łodzi latającej z cum podczas burzy, a jeden był spowodowany awaryjnym lądowaniem na morzu, które zakończyło się śmiercią czterech osób.

W 1924 roku firma zakończyła swoją działalność z powodu problemów finansowych. Dalsze losy samolotów nie są znane.

Przypisy

Bibliografia

E. R. Johnson: American Flying Boats and Amphibious Aircraft, An Illustrated History. Mcfarland, 2011. ISBN 978-0-7864-3974-4. Brak numerów stron w książce.

Relly Victoria Petrescu, Florian Ion Tiberiu Petrescu: The Aviation History. Book on Demand. ISBN 3-8482-6639-3. Brak numerów stron w książce.

Robert J. Neal: A Technical and Operational History of the Liberty Engine: Tanks, Ships and Aircraft 1917-1960. Specialty Press, 2009. ISBN 978-1-58007-149-9. Brak numerów stron w książce.

John L. Hoh, Jr.: Pioneers of Profit Among the Clouds. CheddarBrau Publications, 2011. ISBN 978-1-105-36137-1. Brak numerów stron w książce.