Aeromancja
Aeromancja, wywodząca się z greckiego słowa aero, oznaczającego „powietrze”, oraz manteia, co tłumaczy się jako „wróżba”, to sztuka przewidywania przyszłości na podstawie zjawisk pogodowych. Do najczęściej analizowanych elementów należą błyskawice, grzmoty, kształty chmur oraz kierunek i siła wiatru. Jest to jedna z najstarszych metod wróżenia, stosowana już w starożytności przez kapłanów babilońskich.
Typy aeromancji
Istnieje wiele różnych rodzajów wróżenia, które można określić mianem „aeromancji”:
- Austromancja – wróżenie poprzez obserwację wiatru;
- Anemoskopia – wróżenie na podstawie interpretacji kierunku i siły wiatru;
- Nephomancja – wróżenie przez analizę układu chmur;
- Ceraunoskopia – wróżenie na podstawie interpretacji grzmotów i błyskawic;
- Chaomancja – wróżenie z powietrznych wizji;
- Kometomancja – wróżenie na podstawie wyglądu ogona komety;
- Meteoromancja – wróżenie z meteorów.
Historia
W starożytności aeromancja była postrzegana jako forma komunikacji z bogami, którzy manifestowali swoje emocje w stosunku do czcicieli. Dlatego nie jest zaskoczeniem, że stała się jedną z najstarszych metod wróżenia. Hindusi, Etruskowie i Babilończycy jako pierwsi dostrzegali szczególne znaki na niebie, co wywołało duże zainteresowanie. Z biegiem czasu zaczęli praktykować chaomancję oraz ceraunoskopię. Ta fascynacja omenami na niebie była wyrazem ich czci dla bogów.
Dwaj bogowie, którzy są ściśle związani z ceraunoskopią, to:
- Tinia, etruski bóg błyskawic;
- Adad, babiloński bóg burzy, wiatru, deszczu i piorunów.