Aeroklub Lubelski

Aeroklub Lubelski to stowarzyszenie, które zrzesza pasjonatów lotnictwa sportowego oraz rekreacyjnego. Jego siedziba znajduje się na lotnisku Lublin-Radawiec w miejscowości Radawiec, w gminie Konopnica.

Historia

Aeroklub Lubelski został utworzony jako Koło Miłośników Lotnictwa (KML) 15 sierpnia 1927 roku, dzięki inicjatywie pracowników Zakładów Mechanicznych Emil Plage i Teofil Laśkiewicz w Lublinie. Wśród założycieli Koła znajdowały się znane osobistości, takie jak Antoni Mroczkowski, as myśliwski z czasów I wojny światowej, oraz Jerzy Dąbrowski, późniejszy konstruktor samolotu PZL P-37 „Łoś”.

Pierwsze loty członkowie KML realizowali na samolotach własnej produkcji. 13 kwietnia 1929 roku Koło przekształciło się w Lubelski Klub Lotniczy (LKL), który miał dwie sekcje: konstrukcyjną oraz lotniczo-treningową. Pierwsze lotnisko Klubu mieściło się niemal w samym centrum Lublina, w rejonie obecnego osiedla Bronowice.

W 1931 roku, z inicjatywy Lubelskiego Klubu Lotniczego oraz Klubu Lotniczego Podlaskiej Wytwórni Samolotów, odbyły się pierwsze Lubelskie Zimowe Zawody Samolotowe, które były jedynymi na świecie zimowymi zawodami w tej dziedzinie.

W czerwcu 1933 roku miesięcznik lotniczy „Skrzydlata Polska” informował, że pilot Zygmunt Martyniak, latając samolotem LKL-4, zdobył III miejsce w polskim zlocie do Warszawy, pokonując dystans 1343 km podczas Drugiego Międzynarodowego Meetingu Lotniczego w Warszawie.

Przedwojenny Lubelski Klub Lotniczy prowadził działalność w wielu sekcjach, a lubelscy piloci zdobyli uznanie zarówno w kraju, jak i za granicą. Do nich należeli:

Wojciech Kołaczkowski, pilot myśliwski II wojny światowej, dowódca legendarnego Dywizjonu 303 oraz I i II Polskiego Skrzydła Myśliwskiego,
inż. Jerzy Rudlicki, znany konstruktor samolotów wojskowych „Lublin” produkowanych w Lublinie,
Wacław Makowski, dyrektor Polskich Linii Lotniczych „LOT”,
oraz Paweł Zołotow, zasłużony instruktor i jeden z pierwszych polskich pilotów, a także barwna postać lotnictwa przed i po wojnie.

Działalność Aeroklubu przyczyniła się do wyszkolenia wielu wysokiej klasy pilotów, którzy walczyli w dywizjonach bombowych i myśliwskich na różnych frontach II wojny światowej.

Po zakończeniu II wojny światowej Aeroklub wznowił swoją działalność w sierpniu 1946 roku na lotnisku w Świdniku, niedaleko Lublina. W 1953 roku Aeroklub Lubelski został przeniesiony do Radawca Dużego, gdzie funkcjonuje do dziś.

Aeroklub z powodzeniem prowadził działalność w sekcjach: modelarskiej, spadochronowej, szybowcowej i samolotowej. W latach pięćdziesiątych instruktorem samolotowym był Witold Łokuciewski, ostatni dowódca Dywizjonu 303.

Piloci, którzy zdobyli umiejętności w klubie, zdobywali tytuły mistrzów Polski i ustanawiali liczne rekordy. To tutaj zaczynała swoją karierę najwybitniejsza polska pilotka szybowcowa, siedemnastokrotna rekordzistka świata, Pelagia Majewska. W Aeroklubie Lubelskim swoje pierwsze kroki stawiali również Dowódca Sił Powietrznych gen. broni. pil. dr hab. Ryszard Olszewski oraz były szef sztabu Wojsk Lotniczych gen. dyw. pil. Henryk Pietrzak.

Teraźniejszość

Aeroklub Lubelski obecnie działa jako organizacja, która promuje i rozwija lotnictwo polskie, koncentrując się na szkoleniu, rekreacji oraz uprawianiu sportów lotniczych. Dodatkowo aeroklub świadczy usługi techniczne dla statków powietrznych i oferuje komercyjne usługi lotnicze dla innych firm oraz instytucji państwowych.

Na terenie lotniska funkcjonują również inne organizacje, w tym:

Lotnicze Pogotowie Ratunkowe z śmigłowcem Mi-2,
Straż Graniczna z śmigłowcem Mi-2 oraz samolotem PZL-104M Wilga 2000,
Zakład Usług Agrolotniczych, który w sezonie operuje samolotem PZL M18 Dromader, głównie do gaszenia pożarów lasów.

W Aeroklubie działają sekcje: