Aerofagia

Aerofagia (znana również jako łykawica, łac. i ang. aerophagia) to zaburzenie funkcjonowania przewodu pokarmowego, które polega na połykaniu powietrza, co prowadzi do niekontrolowanego odbijania. Objaw ten często występuje u osób cierpiących na nerwicę.

W przypadku aerofagii, odbijanie powietrza zazwyczaj zachodzi w sposób nieświadomy. Badanie przeprowadzone przez Alberta J. Bredenoorda i współpracowników określiło ten rodzaj odbijania jako „odbijanie nadżołądkowe”. W badaniu wykorzystano impedancję przełykową, co potwierdziło, że powietrze szybko przemieszcza się do przełyku, a następnie wraca do jamy ustnej, bez rozluźnienia dolnego zwieracza przełyku. Taki typ odbijania jest unikalny dla aerofagii.

Kryteria rozpoznania

Według Kryteriów rzymskich III, aerofagia zaliczana jest do zaburzeń odbijania oraz do zaburzeń czynnościowych żołądka i dwunastnicy. Objawy muszą występować co najmniej 6 miesięcy przed postawieniem diagnozy. Niezbędne jest spełnienie obu poniższych warunków przez co najmniej 3 miesiące:

uciążliwe, nawracające odbijanie co najmniej kilka razy w tygodniu
obiektywnie zaobserwowane lub zmierzone połykanie powietrza

Różnicowanie

Aerofagia zazwyczaj jest łatwa do zdiagnozowania na podstawie wywiadu z pacjentem i nie wymaga dodatkowych badań. W niektórych przypadkach konieczne jest różnicowanie z chorobą refluksową przełyku, która może objawiać się nadmiernym odbijaniem. W takich sytuacjach pomocne mogą być pH-metria lub wprowadzenie do leczenia inhibitorów pompy protonowej, które łagodzą objawy w chorobie refluksowej, ale nie wpływają na aerofagię. Ponadto, aerofagię należy różnicować z dyspepsją, zespołem przeżuwania, a także zaburzeniami lękowymi i depresyjnymi.

Leczenie

W leczeniu aerofagii stosuje się:

wytłumaczenie pacjentowi mechanizmu zaburzenia oraz uspokojenie go
modyfikację diety (wyeliminowanie cukierków do ssania, gumy do żucia oraz napojów gazowanych, zalecenie połykania niewielkich kęsów pokarmu oraz wolniejszego jedzenia)
psychoterapię behawioralną

Skuteczność powyższych metod terapeutycznych jest niepewna.

Przypisy

Bibliografia

Dorota Ksiądzyna: Zaburzenia czynnościowe żołądka i dwunastnicy. W: Leszek Paradowski (red.): Zaburzenia czynnościowe przewodu pokarmowego. Wrocław: Cornetis sp. z o.o., 2007, s. 102–4. ISBN 83-919540-8-0.

Choroby czynnościowe przewodu pokarmowego. Wytyczne rzymskie III. „Medycyna Praktyczna”. 8/2007 (wydanie specjalne), s. 20–1, 2007. Kraków: Medycyna Praktyczna. ISSN 0867-499X. (pol.).

Rome III Diagnostic Criteria for Functional Gastrointestinal Disorders. romecriteria.org, 2006, s. 888. [dostęp 2009-12-03]. (ang.).