Aerodrome No.1 (AEA Red Wing)
Aerodrome No.1, znany również jako AEA Red Wing, był pierwszym samolotem stworzonym w 1908 roku przez amerykańsko-kanadyjski zespół badawczy Aerial Experiment Association. Jego pierwszy lot miał miejsce 12 marca 1908 roku.
Tło historyczne
1 października 1907 roku, Alexander Graham Bell zainicjował powstanie zespołu badawczego pod nazwą Aerial Experiment Association (AEA). Celem grupy było stworzenie „praktycznego aeroplanu z napędem, zdolnego do przenoszenia ludzi”. Wśród założycieli znaleźli się John Alexander Douglas McCurdy, porucznik Thomas Selfridge oraz Frederick Walker Baldwin. Wkrótce do zespołu dołączył Glenn Curtiss, który zyskał uznanie dzięki produkcji silników lotniczych. W 1906 roku niemal wszystkie samoloty budowane w USA wykorzystywały silniki z zakładów G. H. Curtiss Manufacturing Company, które później przekształcono w Curtiss Aeroplane and Motor Company, obecnie część Curtiss-Wright Corporation.
Przed przystąpieniem do budowy pierwszego samolotu, zespół skonstruował kilka dużych latawców oraz szybowców, by zdobyć niezbędną wiedzę teoretyczną dotyczącą teorii lotu i aerodynamiki, a także przetestować różne silniki i śmigła.
Pierwszy samolot
Samolot Aerodrome No.1, znany też jako Red Wing (Czerwone Skrzydło), został pokryty jedwabnym płótnem w kolorze czerwonym, co było świadomym wyborem, gdyż ten kolor najlepiej wyglądał na czarno-białych fotografiach tamtej epoki. Głównym projektantem samolotu był porucznik Thomas Selfridge.
Red Wing był dwupłatem z ruchomym statecznikiem poziomym umieszczonym w układzie kaczki (przed skrzydłami) oraz statecznikiem pionowym na ogonie. Samolot nie miał systemu kontroli podłużnej (lotek). Ze względu na planowane lądowanie i start na lodzie, zamiast kół zastosowano płozy.
Rozpiętość skrzydeł Red Winga wynosiła 13,2 m, a ich powierzchnia osiągała 35,76 m². Masa samolotu to 258 kg, a napędzał go silnik Curtissa V8 o mocy 40 KM.
Pierwszy lot samolotu miał miejsce 12 marca 1908 roku, a za sterami zasiadał Thomas Baldwin. Red Wing przeleciał 318 stóp i 11 cali (97 m), po czym lądowanie zakończyło się rozbiciem maszyny. Ten lot uznano za „pierwszy publiczny lot samolotu w Stanach Zjednoczonych”.
Drugi lot odbył się 18 marca, ale również zakończył się rozbiciem samolotu, tym razem po przebyciu jedynie 40 jardów (36,5 m). Obydwa loty ujawniły potrzebę opracowania kontroli samolotu wzdłuż jego osi podłużnej.
Uwagi
Przypisy
Bibliografia
Peter Bowers: Curtiss Aircraft, 1907-1947. London: Putnam & Company Ltd., 1979. ISBN 0-370-10029-8. Brak numerów stron w książce
Barnes Warnock McCormick, Conrad F. Newberry, Eric Jumper: Aerospace Engineering Education During the First Century of Flight. Reston, VA: American Institute of Aeronautics and Astronautics, 2004. ISBN 978-1-56347-710-2. Brak numerów stron w książce
Joshua Stoff: Picture History of Early Aviation, 1903-1913. New York: Dover Publications, 1996. ISBN 978-0-486-28836-9. Brak numerów stron w książce