Aerob, tlenowiec, aerobiont, oksybiont
Termin aerob pochodzi z greckiego słowa aër oznaczającego powietrze oraz bios oznaczającego życie, a także z łaciny oxygenium, co odnosi się do tlenu. Jest to organizm, który do swojego przetrwania potrzebuje dostępu do wolnego tlenu, który wykorzystuje podczas oddychania jako ostateczny akceptor elektronów i protonów, zgodnie z teorią chemiosmotyczną Mitchella.
Rodzaje organizmów aerobowych
Wyróżniamy następujące typy organizmów aerobowych:
- aeroby obligatoryjne (bezwzględne tlenowce) – organizmy, które mogą funkcjonować wyłącznie w obecności tlenu, a jego brak jest dla nich śmiertelny,
- mikroaerofile – organizmy, które najlepiej rozwijają się w warunkach niskiego stężenia tlenu.
W organizmach eukariotycznych proces oddychania ma miejsce w cytoplazmie oraz mitochondriach, obejmując takie etapy jak glikoliza, cykl Krebsa oraz łańcuch oddechowy.
Uważa się, że pierwotną formą oddychania u bakterii oraz innych prokariontów było oddawanie beztlenowe, które miało miejsce w okresie, gdy w atmosferze Ziemi nie występował wolny tlen. Taki proces był niezwykle korzystny, ponieważ środowisko obfitowało w proste związki, takie jak cukry, które były niezbędne do oddychania beztlenowego. Około 2 miliardów lat temu, kiedy pierwotne sinice zmieniły skład chemiczny atmosfery, produkując tlen, stało się możliwe bardziej efektywne oddychanie tlenowe. Dodatkowo, wolne związki organiczne w przyrodzie zaczęły się wyczerpywać, co sprzyjało tym zmianom.
== Przypisy ==