Aermacchi MB-339

Aermacchi MB-339 to włoski samolot szkolno-treningowy oraz lekki myśliwsko-bombowy, który stanowi rozwinięcie modelu MB-326. Został zaprezentowany po raz pierwszy w 1976 roku i produkowany jest do dzisiaj.

Historia

W 1972 roku, włoskie siły powietrzne ogłosiły przetarg na samolot szkoleniowy drugiej generacji, mający zastąpić dotychczasowy model MB-326. W odpowiedzi na ten przetarg, firma Aeromacchi przedstawiła projekt oznaczony jako MB-339. W konstrukcji wykorzystano brytyjski silnik Viper 600 oraz wprowadzono niewielkie modyfikacje w stosunku do MB-326.

Prototyp samolotu został oblatany 12 sierpnia 1976 roku, a jego udana konstrukcja skłoniła do wysłania go na wystawę lotniczą w Farnborough trzy tygodnie później. W drugim prototypie wprowadzono zmiany, takie jak dodanie sterowania przednim kółkiem oraz modyfikację wlotów powietrza. Ten model oblatano 20 maja 1977 roku. Dodatkowo zbudowano jeszcze jeden prototyp, który był używany do prób statycznych. Produkcja seryjna rozpoczęła się, a pierwszy egzemplarz został oblatany 20 lipca 1978 roku. Włoskie lotnictwo zamówiło 100 samolotów, a pierwszymi zagranicznymi klientami były Argentyna (10 sztuk) i Peru (16 sztuk).

Wersje

MB-339X – dwa prototypy latające, jeden do prób statycznych
MB-339A – wersja standardowa
MB-339PAN – wersja dla zespołu akrobacyjnego Frecce Tricolori
MB-339NAT – wersja dla zespołu akrobacyjnego Al Fursan z SP ZEA
MB-339RM – wersja z radiem i radarem
MB-339AM – wersja produkowana dla SP Malezji
MB-339AN – wersja produkowana dla Nigerii
MB-339AP – wersja produkowana dla SP Peru
MB-339K Veltro II – jednoosobowa wersja myśliwsko-bombowa
MB-339B – wersja treningowa
MB-339C – wersja z mocniejszym silnikiem
MB-339CD – wersja ze zmodernizowanym układem sterowania

Konstrukcja

MB-339 to odrzutowy samolot szkolno-treningowy w układzie wolnonośnego dolnopłata, wykonany w całości z metalu. Jego kadłub ma eliptyczny przekrój i budowę półskorupową. W przedniej części kadłuba znajduje się przedział z wyposażeniem elektronicznym, a dalej umiejscowiona jest jedno- lub dwuosobowa kabina (w zależności od wersji) z fotelami wyrzucanymi Martin-Baker 10 (klasy zero-zero) i osłoną, która jest odchylana. Za kabiną umieszczone są wloty powietrza, a w tylnej części kadłuba znajdują się zbiorniki paliwa o pojemności 1030 litrów oraz silnik. Kadłub kończy się wolnonośnym usterzeniem, z ukośnym statecznikiem pionowym, w którym górnej części znajduje się antena UKF oraz jednodźwigarowym statecznikiem poziomym z wyważonymi masowo sterami. Skrzydło jest jednodźwigarowe, dzielone, wolnonośne o trapezowym obrysie, zakończone kroplowym zbiornikiem paliwa o pojemności 316 litrów, oraz wyposażone w szczelinowe klapy i hydraulicznie sterowane lotki. Na górnej części skrzydła znajduje się grzebień aerodynamiczny. Podwozie jest trójpunktowe z kierowanym kółkiem przednim.

Przypisy

Bibliografia

Jerzy Grzegorzewski. Szkolno-bojowy MB. 339. „Skrzydlata Polska”. 52-53/1984, 23-30 grudnia 1984. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności. ISSN 0137-866X. OCLC 839207783.

Riccardo Niccoli: Samoloty: najważniejsze typy, najciekawsze konstrukcje. Warszawa: Dom Wydawniczy Bellona, 2001. ISBN 978-83-11-09406-2. OCLC 297740160.

MB-339 Jet Trainer, Italy. Air Force Technology. [dostęp 2010-02-08]. (ang.).