Aemilius Pacensis
Aemilius Pacensis (zm. 69) był trybunem kohort miejskich (cohortes urbanae) za czasów Nerona oraz jednym z kluczowych dowódców wojskowych w roku czterech cesarzy.
Życiorys
W okresie panowania Nerona Aemilius Pacensis pełnił funkcję dowódcy cohortes urbanae. Jednak po śmierci Nerona, w styczniu 69 roku, został usunięty z tego stanowiska przez Galbę, który najwyraźniej nie ufał urzędnikom swojego poprzednika, uważając ich za nielojalnych. Wraz z Pacensisem zwolnieni zostali również obaj dowódcy pretorian, Antoniusz Taurus oraz Lucjusz Antoniusz Nazon, a także dowódca straży nocnej, Juliusz Fronto.
Kiedy Othon wkroczył do Rzymu, przywrócił Pacensisa na urząd, a wkrótce potem uczynił go jednym z dowódców nowo utworzonego legionu, który miał wyruszyć przeciwko wojskom Witeliusza na północ Italii, a być może także wkroczyć do Galii. Ekspedycja wyruszyła z Rzymu 10 lutego, jednak wkrótce legioniści uwięzili Pacensisa, a Antonius Novellus, drugi dowódca wyprawy, został odsunięty na bok. Kenneth Wellesley, autor monografii dotyczącej roku trzech cesarzy, przypuszcza, że uwięzienie mogło być związane z rywalizacją pomiędzy trzema dowódcami wyprawy, z których ostatecznie dominację zdobył Titus Svedius Clemens. Ostatecznie wojska Othona zostały pokonane 14 kwietnia niedaleko Bedriacum, a cesarz popełnił samobójstwo.
Po wkroczeniu wojsk Witeliusza do Rzymu, większość żołnierzy wiernych zmarłemu Othonowi złożyła broń. Tylko nieliczni zawodowi żołnierze, w tym Aemilius Pacensis, stawili opór. Z relacji Publiusza Korneliusza Tacyta wynika, że Pacensis zginął podczas ataku wojsk Witeliusza na ostatnią niepodporządkowaną część miasta, Wzgórze Kapitolińskie, w grudniu 69 roku.
Tacyt wielokrotnie go wspomina, pisząc o nim w swoich dziełach (Hist, I, 20, 87, II, 12, III 73):