Aelfsige I (Ælfsige; działający w X wieku) był biskupem Winchesteru, a później arcybiskupem Canterbury.
Aelfsige został konsekrowany na biskupa Winchesteru w 951 roku i pełnił tę funkcję do 958, kiedy to otrzymał nominację na arcybiskupa Canterbury. W swoim dziele Gesta pontificum Anglorum, William z Malmesbury wskazuje, że jego sukcesja po arcybiskupie Odo była narzucona edyktem króla Edgara oraz, że była kupiona. Należy zauważyć, że Aelfsige utrzymywał dobre relacje z dworem królewskim Wessex, co potwierdzają liczne dokumenty nadań i przywilejów, w których występował jako świadek, a które zostały wystawione przez królów Edwina i Edreda.
W 959 roku Aelfsige wyruszył w pielgrzymkę do Rzymu, gdzie miał otrzymać paliusz, symbol władzy arcybiskupiej, z rąk papieża Jana XII. Niestety, nie dotarł do celu, gdyż zmarł w trakcie pokonywania włoskich Alp. William z Malmesbury sugeruje, że mogło to być karą za brak szacunku wobec jego poprzednika Odo, ponieważ Aelfsige miał zadeptać jego grób. Byhrtferth z Ramsey w swoim dziele „Żywot św. Oswalda” wspomina o trzykrotnym objawieniu się Ody pewnemu kapłanowi, który miał udać się do Aelfsige z pytaniem o powód znieważenia jego grobu.
Następcą Aelfsige na stanowisku biskupa Winchesteru został biskup Byrthelm.
Bibliografia:
Prosopography of Anglo Saxon England