Aegis Combat System

Aegis Combat System (System Walki Aegis) to zintegrowany (sieciowy) system, który zajmuje się wykrywaniem, naprowadzaniem i kierowaniem ogniem, opracowany dla Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych w latach 70. XX wieku. Jego głównym celem jest ochrona przeciwlotnicza oraz przeciwrakietowa obszaru działań floty oraz wspieranych przez US Navy lądowych teatrów działań. System ten jest również wykorzystywany do zwalczania celów nawodnych i podwodnych. Nazwa systemu wywodzi się z języka greckiego (aigís ‘kozia skóra’) i odnosi się do mitologicznej tarczy boga Zeusa, wykonanej przez Hefajstosa z koziej skóry Amaltei, której miała strzec bogini Atena podczas walki.

Historia

Prace nad nowym zintegrowanym systemem rakietowym, zdolnym do zwalczania nie tylko samolotów, ale także pocisków przeciwokrętowych, rozpoczęły się w Stanach Zjednoczonych w latach 60. W 1969 roku system przyjął nazwę Aegis. Po raz pierwszy został zainstalowany na okręcie doświadczalnym USS „Norton Sound” (AVM-1) w 1973 roku. Pierwszymi jednostkami seryjnymi, które otrzymały ten system, były krążowniki rakietowe typu Ticonderoga.

W miarę rozwoju amerykańskiego programu obrony antybalistycznej, okręty Aegis z USA i Japonii stały się fundamentem systemu Aegis BMD, który działa w ramach obrony teatru działań Marynarki Wojennej w zakresie obrony antybalistycznej.

Opis

System Aegis opiera się na pełnej integracji okrętu oraz jego systemów komputerowych, radarowych i rakietowych, jak również innego rodzaju uzbrojenia, które ma na celu zwalczanie zagrożeń zarówno z powietrza, jak i celów podwodnych oraz nawodnych.

Podstawowym elementem systemu Aegis jest Aegis Combat System, który łączy wszystkie strategiczne składniki okrętu.

W konfiguracji dla krążowników Ticonderoga, Aegis składał się z czterech kluczowych komponentów: radaru AN/SPY-1, systemu kierowania ogniem MK 99, pionowych wyrzutni pocisków rakietowych Mark 41 VLS oraz pocisków przeciwlotniczych rodziny Standard.