AEG G.IV

AEG G.IV to niemiecki średni bombowiec, który został zaprojektowany w 1916 roku w wytwórni AEG (Allgemeine Elektrizitäts-Gesellschaft) podczas I wojny światowej.

Historia

Bombowiec AEG G.IV był ostatnią i najliczniejszą wersją średnich bombowców z serii G, której nazwa wywodzi się z niemieckiego skrótu GrossKampfflugzeug (co oznacza „wielki samolot bojowy”). Model ten stanowił rozwinięcie wcześniejszych wersji, takich jak AEG G.II oraz AEG G.III. Najważniejszą zmianą w porównaniu do G.III było zastosowanie mocniejszych silników Mercedes D.IVa o mocy 260 KM, zamiast wcześniejszych D.IV o mocy 220 KM. Zewnętrznie, samolot różnił się dwułopatowymi śmigłami zamiast czterołopatowych, oraz łukowatymi krawędziami spływu lotek. Z łącznej liczby 542 bombowców serii G, ponad 400 zostało wyprodukowanych w wersji G.IV.

Produkcję tego samolotu rozpoczęto w 1916 roku, a już rok później trafił do jednostek frontowych.

Oprócz standardowej wersji G.IV, stworzono również kilka zmodyfikowanych wariantów. Wersja G.IVb miała zwiększoną rozpiętość płata do 24 metrów, natomiast G.IVk była wyposażona w opancerzony nos z zamontowanym 22 mm działkiem Becker oraz silnikami osłoniętymi pancernymi płytami. Obie wersje miały także opcje z dwupłatowym usterzeniem.

Jedyny zachowany egzemplarz AEG G.IV znajduje się w Kanadyjskim Muzeum Lotnictwa (Canada Aviation Museum), będąc jednocześnie jedynym istniejącym niemieckim dwusilnikowym samolotem z czasów I wojny światowej.

Użycie

Samoloty AEG G.IV weszły do użytku w niemieckim lotnictwie pod koniec 1916 roku i do końca wojny stanowiły podstawę niemieckiego średniego lotnictwa bombowego bliskiego zasięgu. Były klasyfikowane jako bombowce frontowe lub taktyczne. Używano ich szeroko na froncie zachodnim, zwłaszcza wspierając ostatnie niemieckie ofensywy w Pikardii i Flandrii w 1918 roku. Używano ich również na innych frontach, w tym na froncie włoskim, gdzie bombardowały Wenecję i Padwę, oraz na froncie rumuńskim. Początkowo samolot był wykorzystywany zarówno jako bombowiec dzienny, jak i nocny, jednak z uwagi na rosnącą skuteczność myśliwców, skoncentrowano ich użycie głównie na operacjach nocnych, co skutkowało zastosowaniem charakterystycznego kamuflażu w ciemnych kolorach z sześciokątnym wzorem.

Opis techniczny

AEG G.IV to dwusilnikowy dwupłatowiec o konstrukcji drewnianej. Jego kadłub ma prostokątny kształt w przekroju i jest umieszczony na dolnym płacie, podczas gdy górny płat jest przymocowany nad nim za pomocą rozpórek i zastrzałów. Usterzenie jest klasyczne i pojedyncze. Załoga składała się z 3 osób w otwartej kabinie pilotów oraz otwartych stanowiskach strzeleckich w nosie i na grzbiecie samolotu (w wersjach z podwójnymi sterownicami mogła liczyć 4 ludzi). Bomby były podwieszane pod płatem.

Napęd stanowiły dwa silniki rzędowe Daimler Mercedes D.IVa o mocy 260 KM, zamontowane w gondolach na zastrzałach w komorze płatów, z dwułopatowymi śmigłami ciągnącymi.

Przypisy

Bibliografia

P. Gray, O. Thetford, Germany Aircraft of the First World War, Nowy Jork 1970, s. 6–8.
Samoloty niezapomniane modele. Warszawa: Grupa Wydawn. Foksal, 2013. ISBN 978-83-280-0077-3. OCLC 881384238.