Adygejczycy

Adygejczycy, znani jako Adyge, to naród zamieszkujący głównie region Adygei, który posługuje się językiem adygejskim. W 1959 roku ich liczba wynosiła około 80 tysięcy, a w 1994 roku wzrosła do 128 500 osób.

Historia i pochodzenie

Przodkowie Adygejczyków byli autochtonicznymi mieszkańcami północno-zachodnich terenów Kaukazu. Na ich rozwój narodowy wpływały różne ludy, które przechodziły przez ich terytoria lub się na nich osiedlały, takie jak Scytowie, Sarmaci, Alanowie i inne. W XIII–XIV wieku część plemion adygejskich, zwana kabardyńską, oddzieliła się od głównego trzonu i przeniosła się nad rzekę Terek. Zachodni Adygejczycy, znani jako Czerkiesi, zasiedlali wybrzeże Morza Czarnego oraz obszary na południe od Kubania. Na przełomie XVIII–XIX wieku Czerkiesi objęli swoimi wpływami mniejsze plemiona, takie jak Szapsugowie, Abchazi, Natuchajowie i Temirgojowie.

Podbój i zmiany polityczne

W latach dwudziestych XIX wieku Imperium Rosyjskie rozpoczęło systematyczne podboje terenów Adygei, co spotkało się z oporem lokalnej ludności. Pojedyncze plemiona zjednoczyły się, organizując powstania przeciwko rosyjskiej dominacji. W 1864 roku region został spacyfikowany, a setki tysięcy Adygejczyków zostało przesiedlonych na Bliski Wschód, podczas gdy część ludności przeniosła się na równiny. Po rewolucji październikowej, 27 lipca 1922 roku, utworzono Adygejski Obwód Autonomiczny, który w 1937 roku został włączony do Kraju Krasnodarskiego. W 1991 roku, po rozpadzie ZSRR, powstała Republika Adygea w ramach Federacji Rosyjskiej.

Struktura społeczna i kultura

Społeczeństwo adygejskie składa się z dużych rodzin liczących kilkudziesięciu członków, na czele których stoi patriarcha, a pozycja kobiet jest również znacząca. Adygejczycy praktykują zwyczaj atałyczestwa, polegający na oddawaniu dziecka na wychowanie do innej rodziny. Ich ludowe pieśni mają zarówno liryczny, jak i heroiczny charakter, a jednym z elementów folkloru jest epos o Nartach. Rodzime wierzenia Adygejczyków obejmują kult drzew i lasów. Od XVIII wieku większość z nich wyznaje islam sunnicki.

Gospodarka

Podstawą gospodarki Adygejczyków jest rolnictwo, hodowla, sadownictwo oraz uprawa winorośli. Oprócz tego rozwinęli rzemiosło, takie jak tkactwo, rzeźba w kamieniu i drewnie, haftowanie złotem i srebrem oraz wyprawianie skór.