Adwokat i róże

„Adwokat i róże” to komedia składająca się z trzech aktów, napisana przez Jerzego Szaniawskiego w 1929 roku. Jest to jeden z najważniejszych dramatów okresu międzywojennego, za który autor otrzymał Państwową Nagrodę Literacką w 1930 roku.

Opis fabuły

Głównym bohaterem opowieści jest zgorzkniały mecenas Wilcher, który, będąc na emeryturze, oddaje się hodowli róż. Od dziesięciu lat nie wykonuje zawodu, który przyniósł mu popularność, a teraz poświęca się nowej pasji. Wyhodował różę, którą nazwał na cześć swojej żony Doroty i za którą zdobył nagrodę. Z biegiem czasu jednak uczucie do żony zaczyna słabnąć.

Wilcher podejrzewa, że w jego ogrodzie ktoś kradnie róże. Kiedy postanawia zorganizować zasadzkę, złodziej zostaje ujęty, a jeden z policjantów odnosi poważne obrażenia. Wkrótce do mecenasa przybywa jego była klientka, obecnie elegancka dama, matka aresztowanego złodzieja, która prosi go o pomoc dla swojego syna. Wilcher staje przed dylematem moralnym. Po pierwsze, ma przeczucie, że domniemany złodziej może być kochankiem jego żony, który wkradał się do jej życia, a po drugie, aresztowany jest oskarżany o przestępstwo na terenie adwokata. Choć Wilcher jest doświadczonym prawnikiem, sytuacja, w której się znalazł, stanie się dla niego życiowym wyzwaniem.

Podobnie jak w innych dziełach Szaniawskiego, postacie są przedstawione w filozoficznej refleksji.

Ważniejsze realizacje teatralne

1929 (18 stycznia) – premiera w Teatrze Nowym w Warszawie
1947 – Teatr Miejski w Lublinie, reżyseria: Gustaw Błoński (występują m.in. Antoni Różycki, Tamara Pasławska, Józef Kondrat)
1948 – Teatry Dramatyczne (Stary Teatr) w Krakowie, reżyseria: Maryna Broniewska (w obsadzie: Józef Karbowski, Aleksandra Śląska, Adam Hanuszkiewicz)
1965 – Teatr Telewizji, reżyseria: Andrzej Łapicki (występują: Jan Świderski, Halina Mikołajska, Antonina Gordon-Górecka, Zbigniew Zapasiewicz, Andrzej Antkowiak, Ryszard Pietruski, Henryk Borowski, Andrzej Zaorski)
1968 – Scena PWSFTviT w Łodzi, reżyseria: Maria Kaniewska (w obsadzie: Edward Wnuk, Ilona Bartosińska, Jerzy Grałek, Mieczysław Gajda, Lech Łotocki)
1988 – Teatr Polski w Warszawie, reżyseria: Jan Bratkowski (w obsadzie: Mieczysław Voit, Ewa Domańska, Michał Maciejewski, Andrzej Szczepkowski)
1997 – Teatr Współczesny w Warszawie, reżyseria: Zbigniew Zapasiewicz (w obsadzie: Z. Zapasiewicz, Piotr Adamczyk, Olga Sawicka, Marek Bargiełowski, Janusz Rafał Nowicki, Bronisław Pawlik, Jacek Rozenek)
2004 – Teatr Telewizji, reżyseria: Jan Englert (występują: J. Englert, Beata Ścibakówna, Gabriela Kownacka, Dominika Ostałowska, Adam Woronowicz, Michał Żebrowski, Jerzy Trela, Jarosław Gajewski, Stanisław Brudny, Robert Jarociński)