Adwent
Adwent (czes. Advent) to psychologiczna powieść społeczna autorstwa czeskiej pisarki Jarmili Glazarovej, opublikowana w 1939 roku. Wersja w języku polskim ukazała się w 1950 roku, w tłumaczeniu Marii Erhardtowej (Książka i Wiedza).
Treść
Książka przedstawia historię młodej, ubogiej dziewczyny imieniem Franciszka, która po tragicznej śmierci swojego ukochanego podczas prac leśnych, decyduje się na przeprowadzkę do odosobnionego, górskiego gospodarstwa, aby zapewnić lepsze życie swojemu synowi, Metodego. W tym celu wychodzi za mąż za starszego wdowca, Jurę. Ten twardy osadnik, mimo pozornie chrześcijańskiego wizerunku, ma w sobie serce pozbawione współczucia, co prowadzi do okrutnego i pełnego upokorzeń życia zarówno dla Franciszki, jak i jej dziecka. Troska matki jest jeszcze bardziej potęgowana przez alienację syna oraz jego ucieczkę z nowego domu, ponieważ osadnik postrzega Metodego jedynie jako tanią siłę roboczą. Realizm powieści wzbogaca głęboka znajomość lokalnych realiów beskidzkich, zwyczajów i dialektu przez autorkę. Książka staje się ostatecznie hołdem dla uczuć macierzyńskich i jest uznawana za najbardziej dojrzałe dzieło Glazarovej. Zawiera wszystkie elementy charakterystyczne dla jej twórczości, łącząc przenikliwe obserwacje społeczne z doskonałym portretowaniem psychologicznym oraz pięknymi opisami górskiej przyrody. Doskonale ukazuje trudne realia życia w Beskidach (na valašských horách) i została przetłumaczona na kilka języków oraz zekranizowana.
Literaturoznawca Josef Strandel zauważył, że Advent to przenikliwe studium socjologiczne i psychologiczne, napisane przez poetkę zgodnie z nowoczesnymi zasadami kompozycji.
Ze względu na obecność tematów religijnych, które wynikają z pobożności mieszkańców Beskidów, w powieści znajdują się fragmenty modlitw, które autorka zna z własnego doświadczenia. Najczęściej padają one z ust Franciszki, która modli się za swojego syna, prosząc o opiekę nad nim oraz o przebaczenie za jego czyny.