Adsorpcja wielowarstwowa
Adsorpcja wielowarstwowa (znana również jako adsorpcja poliwarstwowa) to proces, w którym adsorbat osadza się na powierzchni adsorbentu w formie warstwy grubszej niż pojedyncza cząsteczka adsorbatu, tworząc tzw. wielowarstwy (poliwarstwy). Siły adsorpcyjne, takie jak adhezja – wynikająca z sił dyspersyjnych w adsorpcji fizycznej oraz wiązań chemicznych w adsorpcji chemicznej (chemisorpcji) – działają pomiędzy adsorbatem a powierzchnią adsorbentu, co prowadzi do adsorpcji monowarstwowej. Kolejne warstwy adsorbatu mogą być adsorbowane na już zaadsorbowanych cząsteczkach głównie dzięki siłom kohezji, które odpowiadają za kondensację pary do stanu cieczy.
Izotermy adsorpcji
Podstawową izotermą dla adsorpcji wielowarstwowej jest izoterma BET, która występuje w wersji dla nieskończonej ilości warstw adsorpcyjnych oraz w wersji ograniczonej dla n-warstw. Istnieją również jej nowsze modyfikacje, takie jak izoterma BDDT, izoterma LGD czy izoterma Sircara. Izoterma Hüttiga ma raczej znaczenie historyczne.
W tych izotermach kluczowym elementem jest tzw. ciśnienie względne, które definiuje stosunek ciśnienia do ciśnienia pary nasyconej, a tym samym określa „odległość” układu adsorpcyjnego od warunków naturalnej kondensacji pary cieczy.