Adrien Houngbédji
Adrien Houngbédji (urodzony 5 marca 1942 w Aplahoué) to polityk z Beninu, który pełnił funkcję premiera w latach 1996-1998. Był również przewodniczącym Zgromadzenia Narodowego w okresach 1991-1995 oraz 1999-2003. Jest przewodniczącym Demokratycznej Partii Odnowy (PRD, Parti du renouveau démocratique), która jest największą partią opozycyjną w kraju, oraz pięciokrotnym kandydatem w wyborach prezydenckich.
Życiorys
Adrien Houngbédji przyszedł na świat w Aplahoué w 1942 roku. W 1961 ukończył liceum w Lycée Victor Ballot w Porto-Novo. Następnie w 1967 roku zdobył dyplom z zakresu prawa na paryskiej Sorbonie oraz w École nationale de la magistrature w Bordeaux.
Po powrocie do Beninu, w grudniu 1967 roku, został prokuratorem w Sądzie I Instancji w Kotonu. Od sierpnia 1968 do lutego 1975 roku pracował jako adwokat w Sądzie Apelacyjnym w Kotonu, gdzie reprezentował przeciwników rządzącego prezydenta Mathieu Kérékou. Z tego powodu aresztowano go w lutym 1975 roku. 5 marca 1975 roku udało mu się jednak uciec z więzienia i wyjechał na emigrację. Wkrótce potem został w kraju skazany zaocznie na karę śmierci. Przez następne 15 lat przebywał za granicą, m.in. w Dakarze i Paryżu, gdzie prowadził wykłady z zakresu prawa. Ostatecznie osiedlił się w Libreville w Gabonie, gdzie pracował jako adwokat.
W grudniu 1989 roku, po ogłoszeniu amnestii politycznej przez reżim Kérékou, powrócił do Beninu. W lutym 1990 roku uczestniczył w Konferencji Narodowej, na której omawiano wprowadzenie demokratycznych rządów oraz systemu wielopartyjnego. W marcu 1990 roku założył Demokratyczną Partię Odnowy (PRD). W styczniu 1991 roku został wybrany na deputowanego do Zgromadzenia Narodowego, a w marcu tego samego roku objął stanowisko przewodniczącego parlamentu, które zajmował do marca 1995 roku.
10 marca 1991 roku uczestniczył w pierwszych wolnych wyborach prezydenckich w Beninie, gdzie zajął piąte miejsce z wynikiem 4,54% głosów. W marcu 1995 roku ponownie wybrano go do parlamentu. 3 marca 1996 roku po raz drugi brał udział w wyborach prezydenckich, zajmując trzecie miejsce z wynikiem 19,71% głosów. W drugiej turze wyborów poparł Mathieu Kérékou, który ostatecznie wygrał. W zamian za to wsparcie, prezydent w kwietniu 1996 roku mianował go premierem Beninu. Po dwóch latach, w maju 1998 roku, Houngbédji zrezygnował z tej funkcji i odszedł z rządu razem z trzema innymi ministrami z PRD. Po jego rezygnacji stanowisko premiera zostało zniesione, a on sam przeszedł do opozycji. W marcu 1999 roku po raz trzeci uzyskał reelekcję w parlamencie, a 29 kwietnia 1999 roku został po raz drugi przewodniczącym Zgromadzenia Narodowego, pełniąc tę funkcję do marca 2003 roku.
4 marca 2001 roku ponownie wziął udział w wyborach prezydenckich, gdzie w pierwszej turze zajął trzecie miejsce z wynikiem 12,61%. Zarówno on, jak i Nicéphore Soglo, który zajął drugie miejsce, oskarżyli urzędującego prezydenta Kérékou o fałszowanie wyników i odmówili wzięcia udziału w drugiej turze. Ostatecznie do drugiej tury stanął kandydat z czwartego miejsca, Bruno Amoussou, który przegrał z Kérékou, zdobywając 84% głosów.
W lutym 2003 roku został burmistrzem Porto-Novo, jednak w czerwcu tego samego roku zrezygnował z tej funkcji. Po wyborach parlamentarnych w marcu 2003 roku ponownie dostał się do parlamentu.
W marcu 2006 roku po raz czwarty brał udział w wyborach prezydenckich. Ponieważ prezydent Kérékou oraz były prezydent Soglo nie mogli w nich uczestniczyć, Houngbédji wydawał się faworytem. W trakcie kampanii zapowiadał walkę z korupcją, rozwój gospodarczy oraz większą decentralizację władzy, a także lepszą opiekę nad kobietami i dziećmi oraz modernizację rolnictwa. Jednakże w pierwszej turze 5 marca 2006 roku został zaskakująco pokonany przez niezależnego kandydata Yayiego Boni, zdobywając 24,22% głosów, podczas gdy Boni uzyskał 35,78%. W drugiej turze wyborów 1 marca 2006 roku Houngbédji poniósł jeszcze większą porażkę, zdobywając jedynie 25,4% głosów. W marcu 2007 roku ponownie został wybrany do Zgromadzenia Narodowego z ramienia PRD.
13 marca 2011 roku wziął udział w kolejnych wyborach prezydenckich, zdobywając 35,7% głosów, ale ponownie przegrywając z urzędującym prezydentem Yayim Bonim (53,1%). Odrzucił wyniki głosowania, jednak międzynarodowi obserwatorzy uznali wybory za wolne i przejrzyste, mimo występujących problemów organizacyjnych.