Adrie van der Poel

Adrianus Aloysius Jacobus „Adrie” van der Poel

Adrie van der Poel, urodzony 17 czerwca 1959 roku w Bergen op Zoom, to holenderski kolarz specjalizujący się w kolarstwie szosowym oraz przełajowym. Jest srebrnym medalistą szosowych mistrzostw świata, wielokrotnym medalistą przełajowych mistrzostw świata oraz zdobywcą Pucharu Świata w kolarstwie przełajowym.

Kariera

Adrie van der Poel odniósł swój pierwszy znaczący sukces w 1979 roku, wygrywając holenderski Ronde van Midden-Zeeland. W następnym roku wziął udział w igrzyskach olimpijskich w Moskwie, gdzie zajął siódme miejsce w wyścigu ze startu wspólnego oraz piętnaste w drużynowej jeździe na czas. W 1982 roku zdobył srebrny medal na szosowych mistrzostwach świata w Altenrhein, gdzie wyprzedził go jedynie Amerykanin Greg LeMond, a trzecie miejsce zajął Irlandczyk Stephen Roche.

W kolejnych latach odniósł wiele sukcesów, w tym:

1981: Udział w La Flèche Wallonne oraz Paryż-Nicea.
1982: Zwycięstwo w Mistrzostwach Zurychu i drugie miejsce w Grosser Preis des Kantons Aargau.
1983: Pierwsze miejsca w Grand Prix Jef Scherens, Nationale Sluitingsprijs oraz trzecie w Giro di Lombardia.
1985: Zwycięstwa w Brussels Cycling Classic, Clásica de San Sebastián, Brabantse Pijl oraz Grote Scheldeprijs; drugie miejsce w Giro di Lombardia.
1986: Zwycięstwo w Ronde van Vlaanderen, Nationale Sluitingsprijs, drugie miejsce w Liège-Bastogne-Liège i trzecie w Mistrzostwach Zurychu oraz Paryż-Roubaix.
1987: Zwycięstwa w Paryż-Tours, Nationale Sluitingsprijs, Grand Prix de Fourmies, Giro del Piemonte, Grosser Preis des Kantons Aargau oraz trzecie miejsce w Ronde van Nederland.
1988: Zwycięstwo w Liège-Bastogne-Liège, Étoile de Bessèges i Herald Sun Tour oraz trzecie miejsce w Ronde van Vlaanderen.
1990: Zwycięstwo w Amstel Gold Race i Grosser Preis des Kantons Aargau.
1991: Zwycięstwo w Circuito de Getxo i Reading Classic oraz trzecie miejsce w Vuelta a Andalucía i Tour de Luxembourg.
1992: Drugie miejsce w Tour of Britain.

Van der Poel brał również udział w Tour de France, osiągając najlepszy wynik w 1983 roku, kiedy to zajął 37. miejsce w klasyfikacji generalnej. W latach 1987–1988 wygrał po jednym etapie, jednak ostatecznie plasował się na dalszych miejscach. W 1991 roku zajął 71. miejsce w Vuelta a España, a w 1993 roku 100. pozycję w Giro d’Italia.

W kolarstwie przełajowym pierwszy medal zdobył w 1985 roku, w mistrzostwach świata w Monachium, zdobywając srebro w kategorii zawodowców, przegrywając tylko z Klaus-Peterem Thalerem. Wynik ten powtórzył czterokrotnie na mistrzostwach świata w Hägendorfie (1988), Pontchâteau (1989), Getxo (1990) i Gieten (1991). Dodatkowo zdobył brązowe medale na mistrzostwach świata w Leeds w 1992 roku oraz w Popradzie w 1999 roku. W sezonie 1996/1997 wygrał klasyfikację generalną Pucharu Świata w kolarstwie przełajowym, a w sezonie 1997/1998 zajął drugie miejsce za Richardem Groenendaalem.

Karierę zakończył w 2006 roku.

Warto dodać, że jego brat, Jacques, oraz teść, Raymond Poulidor, również byli kolarzami. Kolarstwo uprawiają także jego synowie: David i Mathieu.