Adriano Visconti

Adriano Visconti di Lampugnano (ur. 11 listopada 1915 w Trypolisie, zm. 29 kwietnia 1945 w Mediolanie) był włoskim arystokratą i pilotem wojskowym. W czasie II wojny światowej zdobył status jednego z asów myśliwskich, osiągając co najmniej 10 zestrzeleń dla Regia Aeronautica oraz Aeronautica Nazionale Repubblicana. W 1945 roku stracił życie z rąk komunistycznych partyzantów w Mediolanie.

Życiorys

Adriano Visconti pochodził z arystokratycznej rodziny, a jego ojciec, Galeazzo, brał udział w wojnie trypolitańskiej, po której osiedlił się w Libii. Visconti rozpoczął swoją karierę w Accademia Aeronautica w Casercie, gdzie ukończył naukę w 1939 roku. Po ukończeniu akademii został przydzielony do 159. eskadry 12. dywizjonu 50. pułku szturmowego (159ª Squadriglia 12ºGruppo 50º Stormo) stacjonującego w Tobruku, gdzie początkowo latał na samolocie Breda Ba.65. Z powodu problemów dyscyplinarnych został jednak szybko przeniesiony do 23. eskadry 2. dywizjonu Aviazione Presidio Coloniale, gdzie latał na Ca.309 Ghilbi. Podczas lotu rozpoznawczego został zaatakowany przez trzy brytyjskie myśliwce Gloster Gladiator, jednak dzięki swoim umiejętnościom zdołał uniknąć zestrzelenia. Za odwagę przywrócono go do poprzedniej jednostki i odznaczono brązowym Medalem za Męstwo Wojskowe.

Po okresie lotów szturmowych na nieodpowiednich do warunków bojowych Ba.65, 159. eskadra została rozwiązana, a Visconti przeniesiony do 76. eskadry myśliwskiej, która była wyposażona w MC.200. W tej jednostce brał udział w eskorcie wypraw bombowych oraz w samodzielnych lotach rozpoznawczych nad Maltą. Na początku 1942 roku eskadra przeszła przezbrojenie na dolnopłaty MC.202. Visconti swoje pierwsze powietrzne zwycięstwo odniósł 15 czerwca 1942 roku nad Pantellerią, a 13 sierpnia zestrzelił dwa kolejne samoloty. W roku 1943, wraz z jednostką, został przeniesiony do Tunezji, gdzie uczestniczył w ostatnim etapie walk w Africe Północnej, obejmując dowodzenie 76. eskadry w stopniu kapitana. Do chwili kapitulacji wojsk Osi zdobył trzy zwycięstwa powietrzne. Był jednym z nielicznych włoskich pilotów, którym udało się uciec na Sycylię.

Następnie, jako dowódca 310. eskadry myśliwsko-rozpoznawczej, latającej na specjalnie przystosowanych MC.205, brał udział w walkach na Sycylii. Po kapitulacji, 9 września, przeleciał na lotnisko Guidonia pod Rzymem, przewożąc w kokpicie swojego samolotu trzech innych pilotów. Przyłączył się do lotnictwa Włoskiej Republiki Socjalnej, walcząc razem z Niemcami przeciwko Aliantom. Awansowany do stopnia majora, został dowódcą 1º Gruppo caccia „Asso di bastoni”. Odniósł kolejne cztery zwycięstwa powietrzne, zestrzeliwując dwa samoloty P-38 i dwa P-47. W kwietniu 1945 roku negocjował warunki kapitulacji swojej jednostki. Po ujęciu w Mediolanie, został zamordowany przez komunistycznych partyzantów 29 kwietnia 1945 roku.

Visconti był czterokrotnie odznaczony srebrnym oraz dwukrotnie brązowym Medalem za Męstwo Wojskowe oraz niemieckim Krzyżem Żelaznym II klasy.