Adrianna Górska de Montaut

Adrianna Górska de Montaut, znana również jako Adrienne Gorska de Montaut (ur. 1899 w Moskwie, zm. 1969 w Beaulieu-sur-Mer) – francuska architektka pochodzenia polskiego, dekoratorka wnętrz oraz projektantka mebli. Siostra malarki Tamary Łempickiej.

Życiorys

Urodziła się w 1899 roku w Moskwie jako Adrianna Gurwik-Górska. Była siostrą Tamary Łempickiej oraz córką adwokata Borysa Gurwik-Górskiego, rosyjskiego Żyda, i Malwiny Dekler, pochodzącej z zamożnej i wpływowej polskiej rodziny.

W 1919 roku wyjechała z rodzicami do Paryża, gdzie rozpoczęła naukę w École Speciale d’Architecture (ESA) – jednej z pierwszych prywatnych szkół architektonicznych, która przyjmowała kobiety i kładła nacisk na techniczne oraz inżynieryjne aspekty projektowania. Ukończyła studia w 1922 roku, stając się jedną z nielicznych kobiet posiadających dyplom architekta. W tym samym roku zaprezentowała na Salonie Jesiennym swój projekt dotyczący sklepu z fortepianami „Gaveu”.

Jednym z jej pierwszych projektów po uzyskaniu dyplomu było zaprojektowanie mieszkania i pracowni Tamary Łempickiej przy Rue de Mechain. Pod koniec lat 20. współpracowała z polską artystką i dekoratorką wnętrz Sarą Lipską nad renowacją domu Barbary Harrison w Rambouillet. Projektantki przekształciły stodołę w jadalnię, a łazienkę wykończyły mozaiką w odcieniach złota, żółci i pomarańczy.

Zaprojektowany przez nią w 1931 roku budynek mieszkalny przy Rue de Pinel w Neuilly zwrócił uwagę architektów Roberta Malleta-Stevensa oraz René Herbsta, którzy zaprosili Górską do udziału w sekcji architektonicznej trzeciej wystawy L’Union des Artistes Modernes, która miała miejsce w 1932 roku. W tym samym roku Górska została członkinią Union des Artistes Modernes (UAM).

Na początku lat 30. Adrianna Górska nawiązała współpracę z firmą architektoniczną Molinié i Nicot, gdzie poznała architekta Pierre’a de Montauta, z którym w 1934 roku wzięła ślub. Małżonkowie podpisali kontrakt z firmą Cinéac Group na zaprojektowanie serii kin dla tej firmy. W projektach Górskiej i de Montauta minimalistyczna fasada, nawiązująca do architektury konstruktywistycznej dzięki iluminacji ze świetlówek, kontrastowała z kolażowym wnętrzem, które łączyło znaki graficzne i słowne, wykorzystując nowoczesne technologie, takie jak podświetlenia neonowe i drzwi na fotokomórkę.

W 1937 roku zaprojektowała pawilon na wystawę Exposition Spécialisée de 1937.

Oprócz pracy architekta, Górska de Montaut zajmowała się także projektowaniem wnętrz i mebli.

Latem 1939 roku przyjechała z mężem do Polski, gdzie planowali zaprojektować sale kinowe dla firmy Pathé Natan. W sierpniu tego samego roku, tuż przed wybuchem II wojny światowej, para wróciła do Paryża. Od tego momentu Adrianna Górska zrezygnowała z kariery architekta.

Projekty

renowacja domu Barbary Harrison w Rambouillet (przed 1928, razem z Sarą Lipską)
projekt wystroju mieszkania Tamary Łempickiej, Rue de Mechain w Paryżu (1929-1931)
budynek mieszkalny, Rue Casimir Pinel w Neuilly (1931)
kina Cineac (lata 30. XX wieku, razem z Pierre’em de Montautem)
pawilon na Exposition Internationale des Arts et Techniques dans la Vie Moderne (1937)

Przypisy

Bibliografia

Pierre de Montaut et Adrienne Gorska, Vingt salles de cinéma, przedmowa Germaine Kellerson, Société française d’éditions, 1937

María Pura Moreno, The Cinéac movie theatres of Adrienne Gorska and Pierre de Montaut: to adapt a “type”, VLC arquitectura Vol. 5, Issue 2 (październik 2018), s. 59–89