Adriana Szymańska
Adriana Szymańska (urodzona 12 lutego 1943 w Toruniu) to polska poetka, eseistka, krytyczka literacka, tłumaczka oraz autorka książek zarówno dla dzieci, jak i dorosłych.
Życiorys
Jest córką Stanisława Szymańskiego oraz Teresy Szymańskiej, z domu Mielicka.
Ukończyła I Liceum Ogólnokształcące im. Mikołaja Kopernika w Toruniu, a w 1966 roku zdobyła dyplom na kierunku polonistyka na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. W latach 1966-1969 pracowała jako bibliotekarka oraz nauczycielka języka polskiego w szkołach średnich. Od 1969 do 1971 pełniła funkcję kierownika literackiego Teatru Polskiego w Bydgoszczy. W 1971 roku przeniosła się do Warszawy, a w latach 1976-1977 była asystentką w Zakładzie Filologii Polskiej Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Słupsku. Następnie wróciła do Warszawy, gdzie w latach 1979-1987 pracowała jako redaktorka w Spółdzielni Wydawniczej „Czytelnik”, gdzie prowadziła dział poezji.
Jej debiut literacki jako poetki miał miejsce w 1964 roku na łamach Wiatraków, dodatku do czasopisma Fakty i Myśli, a debiut książkowy to tom Nieba codzienności wydany w 1968 roku.
W 1989 roku została członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich, a w 1999 roku przystąpiła do Polskiego PEN Clubu.
Jej mąż, Zdzisław Polsakiewicz, był jej partnerem od 1968 roku, jednak małżeństwo zakończyło się rozwodem w 1973 roku. Później związana była z Zbigniewem Bieńkowskim (nie wzięli ślubu, ponieważ poprzednia żona Bieńkowskiego, Małgorzata Hillar, nie zgodziła się na rozwód). Z tego związku ma córkę, Katarzynę Bieńkowską, która jest tłumaczką oraz poetką, a jej córką jest Klara Drużycka (ur. 2008).
W 2016 roku odmówiła przyjęcia Srebrnego Medalu „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”. Obecnie mieszka w Pułtusku.
Nagrody i nominacje
- V Toruński Maj Poetycki (1967) – nagroda
- Puchar Lwa Kryształowego podczas Kłodzkiej Wiosny Poetyckiej (1974)
- 1993 – Nagroda Warszawskich Księgarzy za tom Kamień przydrożny
- 1994 – Nagroda im. Mikołaja Sępa-Szarzyńskiego za tomik Kamień przydrożny
- 2000 – laur Wydawców i Biblioteki Raczyńskich za tom Lato 1999
- 2016 – nominacja do Orfeusza – Nagrody Poetyckiej im. K.I. Gałczyńskiego za tom Złoty dzięcioł
- 2018 – nominacja do Orfeusza – Nagrody Poetyckiej im. K.I. Gałczyńskiego za tom Z księgi przejścia
- 2022 – finał Orfeusza – Nagrody Poetyckiej im. K.I. Gałczyńskiego za tom Zielone rolety
- 2024 – nominacja do Orfeusza – Nagrody Poetyckiej im. K.I. Gałczyńskiego za tom Epilog z Gwiazdą
- 2024 – Nagroda Literacka im. ks. Jana Twardowskiego za książkę Epilog z Gwiazdą
Twórczość
- Nieba codzienności, 1968 (zbiór wierszy)
- Imię ludzkie, 1974
- Monolog wewnętrzny, 1975
- Do krwi, 1977
- To pierwsze, 1979
- Nagła wieczność, 1984
- Najpiękniejszy psi uśmiech i inne zwierzenia, 1986 (zbiór opowiadań)
- Poezje wybrane, 1987
- Taja z Jaśminowej, 1988
- Kamień przydrożny, 1993
- Święty grzech, 1995
- Urojenia, 1995
- Requiem z ptakami, 1996
- Opowieści przestrzeni, 1999
- Lato 1999, 2000
- Postój, 2001
- In terra, 2003
- Być: 123 wiersze dawne i nowe, 2004
- Skażona biel, 2004
- Z dziennika dywersantki, 2006
- Autoportret niedokończony, 2007
- Dziedzice i barbarzyńcy: notatnik amerykański, 2007
- Ucieczka = Escape, 2007
- W podróży, 2007
- Ta inna ja, 2008
- Wtedy – dziś, 2010
- Złoty dzięcioł, 2015
- Z księgi Przejścia, 2017
- Głód życia, głód wieczności, 2025