Adriana Spilberg
Adriana Spilberg (urodzona 5 grudnia 1650 w Amsterdamie, zmarła po 1697/w 1700/w 1703 w Düsseldorfie) była holendersko-niemiecką malarką oraz portrecistką, która działała na dworze elektora Palatynatu Reńskiego, Jana Wilhelma Wittelsbacha.
Życiorys
Adriana Spilberg była dzieckiem niemiecko-holenderskiego malarza barokowego, Johannesa Spilberga (1619–1690), który pracował dla elektorów Palatynatu Reńskiego.
O jej życiu oraz twórczości malarskiej wiadomo stosunkowo niewiele. Większość dostępnych informacji pochodzi z biografii, którą napisał Arnold Houbraken (1660–1719) w jego dziele o XVII-wiecznych holenderskich artystach – De groote Schouburgh der Nederlantsche Konstschilders en Schilderessen (1718–21). Houbraken informuje, że Johannes Spilberg zaczął uczyć córkę malarstwa od najmłodszych lat. Rodzina Spilbergów osiedliła się w Amsterdamie, podczas gdy Johannes Spilberg pracował w Düsseldorfie. Elektor chciał, aby córka do niego dołączyła, jednak ona odmówiła. Ostatecznie elektor wysłał Spilberga do Amsterdamu, a po pewnym czasie udało mu się sprowadzić córkę do Düsseldorfu.
W 1864 roku Adriana wyszła za mąż za malarza Willema Breekvelta (1658–1687), z którym miała trzech synów. Po śmierci Breekvelta, w 1697 roku, ponownie wyszła za mąż za holenderskiego pejzażystę Eglona van der Neera (1634–1703), który po jej śmierci został malarzem nadwornym w Düsseldorfie.
Nie jest do końca jasne, kiedy i gdzie zmarła. Digitaal Vrouwenlexicon van Nederland podaje, że zmarła po 1697 roku w Düsseldorfie, Julia K. Dabbs (2017) sugeruje rok 1703, natomiast Dictionary of pastellists before 1800 wskazuje na rok 1700.
Działalność malarska
Adriana Spilberg specjalizowała się głównie w portretach. Współpracowała również z ojcem przy tworzeniu fresków w pałacu elektorskim.