Adriana Maliponte

Adriana Maliponte (ur. 26 grudnia 1938 w Brescii) to włoska śpiewaczka operowa, sopran, która występowała na scenach Europy i Ameryki Północnej w latach 60., 70. i 80.

Życiorys

Adriana Macchiaioli, jak brzmi jej prawdziwe nazwisko, w wieku 14 lat przeniosła się do Francji. Uczęszczała do Konserwatorium w Mulhouse, gdzie studiowała śpiew pod okiem Suzanne Stappen Bergman, a także grę na pianinie oraz taniec. W wieku 15 lat została zaproszona do Como, gdzie Carmen Melis zaoferowała jej naukę śpiewu.

W 1958 roku zadebiutowała w Mediolanie w Teatro Nuovo, odgrywając rolę Mimi w Cyganerii Giacoma Pucciniego. W 1960 roku zdobyła pierwsze miejsce w Międzynarodowym Konkursie Wokalnym w Genewie.

W sezonie 1962-63 wystąpiła po raz pierwszy w Operze Paryskiej jako Micaela w Carmen Bizeta. W następnym roku wystąpiła w Wenecji jako Sardula w prapremierze Le derniere savauge Gian Carla Menottiego.

W 1970 roku miała swój debiut w mediolańskiej La Scali, grając rolę Manon w dziele Masseneta.

Adriana występowała na wielu amerykańskich scenach, w tym w Filadelfii, Nowym Orleanie, Miami, Hartford i Chicago (w Traviacie z Alfredem Krausem w 1966 roku). W Metropolitan Opera zadebiutowała w 1971 roku jako Mimi w Cyganerii u boku Luciana Pavarottiego w roli Rudolfa. W MET wystąpiła łącznie 113 razy.

Po raz pierwszy zaśpiewała w londyńskiej Covent Garden w 1976 roku, odgrywając rolę Nedda w Pajacach.

Maliponte specjalizowała się w repertuarze lirycznym i dramatycznym, charakteryzując się unikalnym brzmieniem i używając miękkiego, jedwabistego dźwięku, nienagannej techniki oraz dramatycznych środków wyrazu, gdy było to konieczne. Była również znakomitą aktorką sceniczną.

Do jej najważniejszych ról należały: Violetta w Traviacie, Luiza Miller, Alicja Ford w Falstaffie, Amalia w Simon Boccanegrze, Adina w Napoju miłosnym, Liu w Turandot, Julia w Romeu i Julii Gounoda oraz Elwira w Purytanach.

W jej repertuarze znalazły się także role Iris w Masagnim oraz Manon Lescaut w dziele Pucciniego.

Nagrania

Chociaż Maliponte nie zdobyła dużej popularności w wytwórniach płytowych, pozostawiła po sobie wiele transmisji radiowych oraz nagrań pirackich. Jej oficjalne nagrania obejmują m.in. Micaelę w Carmen (pod dyrekcją Leonarda Bernsteina) oraz Annę w Willidach Pucciniego.