Adriana Hölszky (urodzona 30 czerwca 1953 roku w Bukareszcie) to niemiecka kompozytorka oraz wykładowczyni akademicka.
== Życiorys ==
Jej rodzice byli naukowcami pochodzenia niemieckiego. Od 1959 roku pobierała lekcje gry na fortepianie w szkole muzycznej. W dzieciństwie zajmowała się kompozycją i malarstwem. Od 11. roku życia uczyła się kontrapunktu i harmonii. Kształciła się w grze na fortepianie pod okiem Olgi Roski-Berdan w latach 1959–1969. W latach 1972–1975 studiowała kompozycję na Narodowym Uniwersytecie Muzycznym w Bukareszcie, gdzie jej nauczycielem był Ștefan Niculescu. W 1976 roku obroniła doktorat z muzykologii na paryskiej Sorbonie.
W 1976 roku, jako przesiedleniec, przeniosła się z rodziną do Stuttgartu, gdzie mieszka do dziś. W 1977 roku uzyskała niemieckie obywatelstwo. W latach 1977–1980 kontynuowała naukę w Staatliche Hochschule für Musik und Darstellende Kunst Stuttgart, gdzie uczyli ją Milko Kelemen (kompozycja), Erhard Karkoschka (analiza i muzyka elektroniczna) oraz Günter Louegk (muzyka kameralna). W czasie studiów grała na fortepianie w Trio Lipatti, założonym przez Antonia Janigra, z siostrą bliźniaczką Moniką Hölszky-Wiedemann oraz Herthą-Rosą Herseni. W latach 1978–1984 uczestniczyła w Darmstädter Ferienkurse für Neue Musik.
W 1980 roku zdała egzamin końcowy i otrzymała posadę wykładowcy teorii muzyki i kształcenia słuchu na uczelni w Stuttgarcie, gdzie pracowała do 1989 roku. Na początku lat 90. XX wieku prowadziła seminaria w Tokio, Kioto oraz w paryskim IRCAM. Od 1997 do 2000 roku była profesorem kompozycji w Hochschule für Musik und Theater Rostock, a od 2000 roku pełniła funkcję profesora kompozycji na uniwersytecie Mozarteum.
Od 2002 roku jest członkinią Akademie der Künste.
== Nagrody (wybór) ==
nagroda w międzynarodowym konkursie muzyki kameralnej we Florencji (1978)
Premio Valentino Bucchi – 1. miejsce (1979)
nagroda w międzynarodowym konkursie muzyki kameralnej w Colmar (1980)
Gaudeamus Prijs za kompozycję Ommagio à Michelangelo (1981)
Johann-Wenzel-Stamitz-Preis (1985)
nagroda miasta Stuttgart za trio smyczkowe Innere Welten (1990)
Schneider-Schott-Musikpreis Mainz (1990)
Bach-Preis der Freien und Hansestadt Hamburg (2003)
Preis der Christoph-und-Stephan-Kaske-Stiftung (2011)
Deutscher Musikautorenpreis (2015)
Louis Spohr Musikpreis Braunschweig (2019)
Robert Schumann-Preis für Dichtung und Musik (2024)
== Twórczość ==
W swojej twórczości posługiwała się techniką dodekafoniczną i była pod wpływem serializmu. W broszurze wydawnictwa Breitkopf & Härtel opisano jej dzieła jako „chaos pod kontrolą”. Tworzy zarówno dzieła dramatyczne (opery), jak i orkiestrowe, a także muzykę kameralną i wokalną.
=== Wybrane dzieła ===
Requisiten – utwór instrumentalny (1985)
Hörfenster für Franz Liszt na fortepian, perkusję i głos (I część na fortepian preparowany) (1986–1987)
Bremer Freiheit – opera na podstawie sztuki Rainera Wernera Fassbindera (1987, premiera 1988)
Koncert podwójny „Lichtflug” na skrzypce, flet i orkiestrę (premiera 1990)
Klangwaben na skrzypce solo (1993)
Die Wände – opera na podstawie sztuki Parawany Jeana Geneta (premiera 1995)
Tragödia – Der unsichtbare Raum – dzieło sceniczne bez libretta i aktorów (premiera 1997)
Guiseppe e Sylvia – opera (premiera 2000)
Hybris – opera (premiera 2010)
Deep Field – balet (2014)
Böse Geister – opera na podstawie powieści Biesy Fiodora Dostojewskiego (2014)
EXODUS na 12 perkusistów (2016)
Apeiron – koncert na skrzypce i orkiestrę smyczkową (2018)
On the Other Side – koncert na klarnet, saksofon sopranowy, akordeon i orkiestrę (2000–2004)
== Przypisy ==