Adriana García Roel (ur. 4 czerwca 1916 w Monterrey, zm. 26 października 2003 tamże) była meksykańską prozaiczką oraz nauczycielką.
Życiorys
Córka Maria A. Garcíi i Maríi Roel, ukończyła American School Foundation of Monterrey w 1933 roku. Następnie studiowała w Instituto Laurens w Monterrey oraz na Narodowym Uniwersytecie Autonomicznym Meksyku, gdzie kształciła się do 1939 roku. Wzięła ślub z Juliem R. de la Garza. Pracowała jako nauczycielka w Colegio Dolores Martínez w latach 1933–1943. Była również członkinią Guarderías Infantiles de Monterrey. Razem z Irmą Sabiną Sepúlvedą uznawana jest za jedną z pionierskich postaci kobiecego ruchu literackiego w Nuevo León w XX wieku.
Mieszkała przy ulicy Zarazoza Nte. 724 w Monterrey.
Nagrody
Otrzymała Premio Miguel Lanz Duret za powieść El Hombre de barro (1942).
Zdobyła także Medallę al Mérito Cívico del Estado de Nuevo León.
Twórczość
Pisała opowiadania oraz eseje, które ukazywały się w różnych czasopismach. Wśród jej powieści znajdują się:
El Hombre de barro (1942)
Apuntes ribereños (1955)
Lucía la de Tlalpan (2003)