Adrian Zingg

Adrian Zingg (ur. 15 kwietnia 1734 w St. Gallen, zm. 26 maja 1816 w Lipsku) był szwajcarskim malarzem, rysownikiem, grafikiem oraz miedziorytnikiem. Przez większość swojego twórczego życia związany był z Akademią Drezdeńską, gdzie odegrał kluczową rolę w rozwoju tamtejszej szkoły malarstwa pejzażowego.

Życiorys

Początkowo sztuki miedziorytnictwa uczył go jego ojciec, Bartolomäus Zingg, który był skrawaczem stali. Następnie Adrian odbył praktykę u miedziorytnika Johanna Rudolfa Holzhalba. Od 1757 roku pracował u berneńskiego malarza Johanna Ludwiga Aberliego, tworząc pejzaże, które przedstawiały tereny Szwajcarii. W 1759 roku, razem z medalierem Johannem Casparem Mörikoferem, wyjechał z Berna do Paryża, gdzie przez siedem lat współpracował z rytownikiem Johannem Georgiem Willem.

W 1764 roku został zatrudniony przez Christiana Ludwiga von Hagedorna jako miedziorytnik w nowo powstałej Akademii w Dreźnie, a dwa lata później rozpoczął pracę jako nauczyciel.

Podczas swojego pobytu w Dreźnie nawiązał przyjaźń z profesorem drezdeńskiej Akademii, Christianem W. E. Dietrichem, którego uważał za swojego mentora. Po śmierci Dietricha w 1774 roku, Zingg ukończył wiele jego dzieł i przygotował je do publikacji na 87 arkuszach. W 1769 roku został wybrany na członka Wiedeńskiej Akademii Sztuki, a w 1787 roku – Pruskiej Akademii Nauk w Berlinie. W 1803 roku otrzymał tytuł profesora miedziorytnictwa w Akademii Drezdeńskiej, a później został mianowany nadwornym miedziorytnikiem dworu saskiego.

Podczas swojego pobytu w Dreźnie odkrył i zakochał się w malowniczych terenach przełomu Łaby przez Góry Połabskie, znajdujących się na pograniczu niemiecko-czeskim, które wraz z Antonem Graffem nazwali Saską Szwajcarią. Pejzaże z okolic Lasu Turyńskiego oraz przedstawienia skalnych zakątków Saskiej Szwajcarii, wykonane w technice sepii, należą do najbardziej rozpoznawalnych dzieł Zingga.