Adrian Michalczyszyn

Adrian Michalczyszyn, ukr. Адріян Богданович Михальчишин, znany także jako Adrijan Mihaljčišin (urodzony 18 listopada 1954 we Lwowie) to ukraiński szachista oraz trener szachowy (FIDE Senior Trainer od 2004), który od 1999 roku reprezentuje Słowenię. Posiada tytuł arcymistrza od 1978 roku.

Kariera szachowa

Adrian rozpoczął zdobywanie znaczących osiągnięć w szachach pod koniec lat 70. XX wieku. Dwukrotnie zdobył tytuł mistrza Związku Radzieckiego juniorów (w latach 1977, 1980) oraz czterokrotnie brał udział w finałach mistrzostw ZSRR (1978, 1981, 1984, 1985), osiągając najlepszy wynik w 1984 roku we Lwowie, gdzie zajął IV miejsce. Regularnie uczestniczył w międzynarodowych turniejach, odnosząc sukcesy m.in. w Rzymie (1977, dz. I m.), Vrnjačkiej Banji (1978, dz. I m.), Peczu (1978, I m.), Lipsku (1979, dz. I m.), Kopenhadze (1980, turniej Politiken Cup, dz. I m.), Wiedniu (1982, dz. I m.), Hastings (1985/86, dz. II m.), Karwinie (1987, dz. II m.) oraz Ptuju (2000, I m.). W 2002 roku zdobył tytuł mistrza Słowenii w Dobrnej.

Adrian reprezentował zarówno Ukrainę, jak i Słowenię w drużynowych rozgrywkach szachowych, uczestnicząc m.in. w czterech olimpiadach szachowych (w latach 1992, 2000, 2002, 2004) oraz w czterech drużynowych mistrzostwach Europy (1999, 2001, 2003, 2005).

W okresie 1985–1987 Adrian znajdował się w pierwszej setce światowej listy Międzynarodowej Federacji Szachowej. Najwyższy ranking w swojej karierze osiągnął 1 lipca 1999 roku, zdobywając 2552 punkty, co pozwoliło mu zająć 2. miejsce (za Aleksandrem Bielawskim) wśród szachistów słoweńskich.

Jako uznany trener szachowy, Adrian współpracował z mistrzem świata Anatolijem Karpowem w latach 1980–1986. Wśród jego uczniów byli m.in. Zsuzsa Polgár, Maja Cziburdanidze, Wasilij Iwanczuk oraz Arkadij Naiditsch. Był również trenerem narodowych drużyn Holandii, Polski i Słowenii. Od 2005 roku pełni funkcję wiceprezesa Kolegium Trenerów Międzynarodowej Federacji Szachowej.

Wspólnie z Aleksandrem Bielawskim napisał kilka książek dotyczących szachów, takich jak Winning endgame technique (1995), Fianchetto Grünfeld (1998), The two knights defence (1999), Winning endgame strategy (2000), Modern endgame practice (2002) i Secrets of chess intuition (2002). Współpracował także z firmą ChessBase, dla której nagrał dwa filmy szkoleniowe: The secret weapons of the champions (2007) oraz Decision making in chess (2007).