Adrian Gołyński herbu Prawdzic
(zm. 1540) – kasztelan ciechanowski, wyszogrodzki oraz czerski.
Rodzina
Był synem Pawła, ochmistrza dworu Konrada Mazowieckiego. Z małżeństwa z Elżbietą miał syna Stanisława. Jego dziadkiem był Andrzej Gołyński, kasztelan wyszogrodzki, a pradziadkiem Hieronim, kasztelan warszawski.
Pełnione urzędy
Adrian Gołyński rozpoczął swoją karierę jako chorąży łomżyński i wyszogrodzki. Pełnił także funkcję marszałka dworu książęcego oraz starosty warszawskiego. Był dziedzicem Gołynia, który później został nazwany Gołyminem, oraz właścicielem Tarchomina i Białołęki. W 1526 roku objął urząd kasztelana ciechanowskiego, a w 1527 roku został mianowany kasztelanem wyszogrodzkim. Od 1529 roku pełnił urząd kasztelana czerskiego.
Przyczynił się do budowy fundamentów kościoła Św. Jakuba Apostoła w Tarchominie oraz osadzenia tam proboszcza. W polityce, jako zwolennik królowej Bony, był oskarżany o udział w śmierci ostatnich książąt mazowieckich. Zyskał reputację uzdolnionego prawodawcy i brał udział w rewizji statutu mazowieckiego w 1536 roku.
Bibliografia
- Adam Boniecki, Herbarz Polski, (tom VI, str. 224-227, Gołyńscy v. Golińscy herbu Prawdzic)
- Hr. Seweryn Uruski, Rodzina. Herbarz szlachty polskiej, (tom 4, str. 257-259, Gołyńscy herbu Prawdzic)