Adrian Demianowski (ur. 7 września 1887 we Lwowie, zm. 29 grudnia 1959) był polskim lekarzem psychiatrą, a także profesorem psychiatrii w Akademii Medycznej we Wrocławiu.
Życiorys
Demianowski urodził się we Lwowie, gdzie ukończył studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Jana Kazimierza, zdobywając tytuł doktora wszech nauk lekarskich. W 1923 roku uzyskał również stopień doktora filozofii na Wydziale Filozoficznym. W tym samym roku habilitował się jako docent psychiatrii we Lwowie. Swoje staże specjalizacyjne odbywał w Klinice Neurologiczno-Psychiatrycznej Uniwersytetu Jana Kazimierza pod przewodnictwem Henryka Halbana, a potem w Wiedniu u Juliusa Wagnera-Jauregga oraz w Zurychu u Eugena Bleulera.
W 1918 roku brał udział w obronie Lwowa, a w latach 1919-1922 pełnił funkcję komendanta Wojskowego Szpitala Psychiatrycznego we Lwowie, za co otrzymał Krzyż Obrony Lwowa oraz odznakę „Orlęta”.
W latach 1924-1939 prowadził wykłady z psychiatrii jako docent, a w okresie 1940-1941, do momentu opuszczenia Lwowa przez Armię Czerwoną, był kierownikiem katedry psychiatrii w Lwowskim Instytucie Medycznym. Po wojnie, w 1944 roku, został mianowany profesorem nadzwyczajnym psychiatrii. W 1946 roku przeniósł się do Wrocławia, gdzie do końca życia pełnił rolę kierownika Kliniki Psychiatrycznej Uniwersytetu Wrocławskiego, a później Akademii Medycznej. Klinika została zorganizowana od podstaw, ponieważ stary budynek uległ całkowitemu zniszczeniu podczas działań wojennych.
Demianowski przewodniczył Oddziałowi Wrocławskiemu Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego oraz był członkiem zarządu głównego Polskiego Towarzystwa Higieny Psychicznej. Był promotorem kilku przewodów doktorskich oraz opiekunem habilitacji Kazimierza Dąbrowskiego, Tadeusza Bilikiewicza i Lucjana Korzeniowskiego. W 1954 roku został przeniesiony w stan spoczynku z powodów politycznych, ale w 1957 roku został zrehabilitowany i powrócił do pracy w katedrze.
Zmarł w 1959 roku i został pochowany na cmentarzu św. Wawrzyńca we Wrocławiu.
Wybrane prace
- O potrzebie studium psychologii na wydziale lekarskim, 1918
- Psychopatologia stanów objętych przez ustawy karne nazwą utraty świadomości, 1920
- Czy istnieje typ konstytucyjny padaczkowy, 1921
- Wskaźnik główny u umysłowo chorych w Małopolsce, 1922
- Umysłowo chorzy przestępcy Szpitala Kulparkowskiego pod względem antropologicznym, 1923
- Rola muzyki w psychoterapii, 1958
- Psychoterapia zespołowa wielowymiarowa w profilaktyce i leczeniu stanów nerwicowych, 1959
Przypisy
Bibliografia
Stanisław Pużyński (red.): Leksykon psychiatrii. Warszawa: PZWL, 1993, s. 556; s. 86. ISBN 83-200-1712-2.
Historia psychiatrii wrocławskiej – AM we Wrocławiu [1]
Domosławski Z.: Z dziejów wrocławskiej AM – Profesor Adrian Demianowski (1887-1959) – „Arcymistrz słuchania”. [w:] Miesięcznik informacyjny AM we Wrocławiu, rok VIII, nr 4 (64), styczeń 2002.