Adrian Andrzej Gołyński
Adrian Andrzej Gołyński, herbu Prawdzic, urodził się około 1540 roku, a zmarł w 1638 roku. Był kasztelanem wyszogrodzkim, a także starostą zakroczymskim w 1631 roku oraz marszałkiem sejmiku generalnego województwa mazowieckiego w 1613 roku.
Był synem Stanisława i wnukiem Adriana (który zmarł w 1540 roku), kasztelana ciechanowskiego, wyszogrodzkiego i czerskiego. Ożenił się z Dorotą Lubieńską, córką Emeriana. Z tego małżeństwa przyszło na świat dwoje synów oraz córka: Hieronim, kasztelan warszawski; Konstanty, dworzanin królewski; oraz Marianna, która później została żoną Krzysztofa Brochowskiego, podkomorzego zakroczymskiego.
Reprezentował ziemię zakroczymską jako poseł na sejm zwyczajny w 1613 roku, a także na sejm nadzwyczajny w 1626 oraz 1629 roku.
Był dziedzicem Gołymina, wcześniej znanego jako Gołynin. Początkowo pełnił funkcję podkomorzego zakroczymskiego od 1612 roku, a następnie objął urząd starosty zakroczymskiego w 1617 roku. W 1612 roku zapisał swojej żonie Dorocie dożywocie. Zrezygnował z urzędu podkomorzego w 1618 roku. Posiadał również Tarchomin. W latach 1636-1638 sprawował urząd kasztelana wyszogrodzkiego. W 1632 roku przekazał swojemu synowi Konstantemu Lewice z starostwa zakroczymskiego, jednak syn wkrótce zmarł.
Przypisy
Bibliografia
- Adam Boniecki, Herbarz Polski, (tom VI, str. 224-227, Gołyńscy v. Golińscy herbu Prawdzic)
- Hr. Seweryn Uruski, Rodzina. Herbarz szlachty polskiej, (tom 4, str. 257-259, Gołyńscy herbu Prawdzic)