Adriaan Paulen
Adriaan Paulen (urodzony 12 października 1902 w Haarlemie, zmarły 9 maja 1985 w Eindhoven) był holenderskim działaczem sportowym, który pełnił funkcję przewodniczącego IAAF w latach 1976-1981. W młodości był także lekkoatletą oraz trzykrotnym olimpijczykiem.
Kariera sportowa
W latach 20. XX wieku odnosił sukcesy jako lekkoatleta, specjalizując się w biegach na 400 i 800 metrów. Uczestniczył w igrzyskach olimpijskich w 1920 roku w Antwerpii, gdzie zajął 7. miejsce w finale biegu na 800 metrów. Na igrzyskach w 1924 roku w Paryżu nie przeszedł półfinałów biegów na 400 i 800 metrów. Natomiast podczas swoich trzecich igrzysk olimpijskich w 1928 roku w Amsterdamie odpadł w ćwierćfinale biegu na 400 metrów oraz w eliminacjach biegów na 800 metrów i sztafety 4 × 400 metrów.
Na Światowych Igrzyskach Studentów w 1923 roku w Paryżu Paulen zdobył złoty medal w biegu na 400 metrów oraz srebrny w biegu na 800 metrów.
W 1924 roku, podczas pierwszych Bislett Games w Oslo, ustanowił rekord świata w biegu na 500 metrów. Sześciokrotnie zdobywał mistrzostwo Holandii: cztery razy w biegu na 400 metrów i dwa razy na 800 metrów. Był również rekordzistą Holandii na 400 metrów (49,0 sekundy w lipcu 1924 w Paryżu), na 800 metrów (1:55,1 w lipcu 1924 w Kopenhadze) oraz w sztafecie 4 × 400 metrów (3:30,8 w dniu 1 sierpnia 1926 w Groningen).
Oprócz lekkoatletyki, Paulen angażował się również w sporty motorowe, biorąc udział w Rajdzie Monte Carlo osiem razy, osiągając najlepsze 11. miejsce w klasyfikacji.
Działalność podczas II wojny światowej
Po okupacji Holandii przez Niemców w maju 1940 roku, Paulen początkowo zaangażował się w ugrupowanie Nederlandse Unie, które miało na celu współpracę z okupantem. Brał udział w nieudanych próbach połączenia tej organizacji z faszystowskim Nationaal Front.
Pracował jako inżynier w górnictwie. Gdy robotnicy w jego zakładzie rozpoczęli strajk, odmówił przekazania Niemcom listy strajkujących, co doprowadziło do początkowego wyroku śmierci, jednakże wkrótce został zwolniony.
W 1944 roku przekroczył linię frontu i dołączył do wojsk alianckich. Po powrocie do okupowanej Holandii wspierał aliantów podczas operacji Market Garden, za co po wojnie został odznaczony przez władze holenderskie oraz amerykańskie. Prowadził również dziennik, który został wydany w 1989 roku, cztery lata po jego śmierci.
Działalność w organizacjach sportowych
Od 1946 roku Paulen zaangażował się w reaktywację IAAF. W latach 1946–1964 był przewodniczącym Koninklijke Nederlandse Atletiek Unie (Holenderskiego Związku Lekkoatletyki), a od 1965 do 1970 przewodniczącym Holenderskiego Komitetu Olimpijskiego.
W 1970 roku został pierwszym przewodniczącym European Athletic Association, a w 1976 roku objął stanowisko przewodniczącego IAAF, które piastował do 1981. Zmarł w 1985 roku po operacji złamanego biodra.
Odznaczenia
Adriaan Paulen został odznaczony za swoją działalność podczas II wojny światowej Orderem Wojskowym Wilhelma 4. klasy oraz Medalem Wolności z brązową palmą, przyznanym przez władze amerykańskie. Za swoje zasługi po wojnie w 1961 roku otrzymał tytuł Oficera Orderu Oranje-Nassau, a w 1982 roku został Kawalerem Orderu Lwa Niderlandzkiego.