Adres w sercu

Adres w sercu to pierwsza ballada rockowa zespołu IRA, która pochodzi z ich debiutanckiego albumu, wydanego w grudniu 1989 roku. Utwór zajął czwarte miejsce na płycie i trwa 4 minuty oraz 14 sekund, co czyni go drugim najdłuższym utworem na tym krążku.

Tekst piosenki opowiada o samotnym mężczyźnie, który po rozstaniu z dziewczyną traci nadzieję na sens własnego życia. Autorami tekstu są wokalista zespołu Artur Gadowski oraz ukrywający się pod pseudonimem Andrzej Senar – Janusz Kondratowicz. Utwór Adres w sercu jest pierwszą balladą na debiutanckim albumie. Na początku utrzymany jest w delikatnym „balladowym” stylu, a od 2 minuty i 14 sekundy zyskuje na intensywności. W kompozycji znajduje się również solówka gitarowa, którą zagrał Kuba Płucisz, będący także jej współautorem.

Adres w sercu był jednym z pierwszych utworów zespołu, obok Zostań tu. Często wykonywany był na koncertach, zwłaszcza pod koniec lat 80. XX wieku, gdy zespół brał udział w różnych przeglądach muzycznych. Utwór znalazł się również wśród piosenek nagranych jesienią 1993 roku w warszawskim studiu S-1 podczas pracy nad materiałem na płytę koncertową. Podczas koncertu jego wersja trwała 4 minuty i 9 sekund, co czyniło ją o 5 sekund krótszą od wersji studyjnej.

Po reaktywacji zespołu pod koniec 2001 roku, utwór był grany tylko kilka razy. Mimo licznych prośb fanów, obecnie nie jest wykonywany na koncertach.

Adres w sercu na koncertach

Utwór był regularnie grany podczas koncertów w 1988 roku oraz w trakcie trasy po Polsce i ZSRR, promującej płytę IRA w latach 1989 i 1990. Obok Zostań tu, Adres w sercu był często wykonywany w latach 1991 i 1992, w związku z promocją albumu Mój dom. Pojawił się także na koncertowej płycie IRA Live z 1993 roku. W 1994 i 1995 roku utwór rzadko gościł w setlistach koncertowych, a po reaktywacji zespołu w 2001 roku, był wykonywany sporadycznie.

Artur Gadowski o utworze „Adres w sercu”:

„To jedna z naszych pierwszych piosenek. Może brzmi to zarozumiale, ale ten tekst naprawdę mi się podoba. Jest wiele utworów, z których nie jestem do końca zadowolony. Natomiast ten jest doskonały w 100%. Czuję do niego pewien sentyment. Stworzyliśmy go tak dawno, jeszcze jako nieznana grupa. Graliśmy go na próbach w smutnym mieście, gdzie jedynymi słuchaczami były cztery ściany naszej kanciapy…”