Adoro te devote (łac. „Kłaniam Ci się nabożnie”) to jeden z łacińskich hymnów eucharystycznych z okresu średniowiecza, który jest przypisywany św. Tomaszowi z Akwinu.
Tradycja wskazuje, że autorstwo hymnu należy do Akwinaty. Teolog miał go stworzyć na prośbę papieża Urbana IV przed uroczystością Bożego Ciała w 1264 roku. Niemniej jednak, pierwsze źródła pisane, które potwierdzają, że to Doktor Anielski jest autorem hymnu, pojawiają się dopiero pół wieku po jego śmierci.
Hymn został włączony do Mszału Rzymskiego opracowanego przez papieża Piusa V, który został opublikowany 14 lipca 1570 roku. Hymn ten jest również cytowany w Katechizmie Kościoła Katolickiego (hasło 1381). Adoro te devote jest wykonywany podczas adoracji eucharystycznych oraz podczas dziękczynienia po Komunii świętej w trakcie obrzędów mszy.
Przekłady polskie
Istnieje kilka znanych przekładów hymnu:
- Tłumaczenie o. Samuela Rajssa
- Kłaniam się Tobie, Boże nieskończony, zamieszczone w Zupełnym śpiewniku oraz książce do nabożeństwa z 1898 roku pod nr 304
- Kłaniam się Tobie, Boże nieskończony! – w Zbiorze Pieśni Nabożnych Katolickich do użytku kościelnego i domowego, Pelplin 1871 (Chicago 1868) pod redakcją ks. Szczepana Kellera
- Padam przed Tobą, Boże utajony – z tego samego śpiewnika
- Zbliżam się w pokorze i niskości swej, zamieszczony w skarbcu Droga do Nieba, ks. L. Skowronka z 1924 roku
- Kłaniam Ci się nabożnie Boże utajony, ze Śpiewnika wrocławskiego (wyd. Teodor Heneczka) z 1865 roku
- Uwielbiam nabożnie, Jezu, bóstwo Twe
Tekst łaciński
Adóro te devóte, látens Déitas,
Quæ sub his figúris, vere látitas:
Tibi se cor meum totum súbjicit,
Quia, te contémplans, totum déficit.
Visus, tactus, gustus, in te fállitur,
Sed audítu solo tuto créditur:
Credo quidquid díxit Dei Fílius;
Nil hoc verbo veritátis vérius.
In cruce latébat sola Déitas,
At hic látet simul et humánitas:
Ambo támen crédens átque cónfitens,
Peto quod petívit latro pœnitens.
Plagas, sicut Thomas, non intúeor,
Deum támen meum te confíteor.
Fac me tibi sémper mágis crédere,
In te spem habére, te dilígere.
O memoriále mortis Dómini,
Panis vivus, vitam præstans hómini,
Præsta meæ menti de te vívere,
Et te illi semper dulce sápere.
Pie pellicáne, Jesu Dómine,
Me immúndum munda tuo sánguine,
Cujus una stilla salvum fácere,
Totum mundum quit ab ómni scélere.
Jesu, quem velátum nunc aspício,
Oro fíat illud, quod tam sítio:
Ut, te reveláta cernens fácie,
Visu sim beátus tuæ glóriæ. Amen.
Przypisy