Adopcja herbowa
Adopcja herbowa to formalne uznanie osoby, która nie pochodzi z rodziny szlacheckiej, za członka danego rodu oraz przyznanie jej własnego herbu. Sam herb często był w tym przypadku modyfikowany. Była to jedna z wcześniejszych metod nobilitacji.
W Polsce adopcja herbowa miała miejsce już w XIV wieku, a szczególnie nasiliła się w wieku XV. Jej praktykowanie zostało jednak zakazane w 1616 roku.
Znanym wydarzeniem związanym z adopcją herbową było przyjęcie do herbów przez prominentnych polskich magnatów oraz szlachtę litewskich i ruskich rodów bojarskich, co miało miejsce w kontekście unii horodelskiej.
W związku z tym, że adopcja herbowa stwarzała ryzyko nadużyć, takich jak adopcje za opłatą czy niekontrolowany wzrost liczby osób szlacheckich, od 1578 roku każda adopcja wymagała zatwierdzenia przez sejm, a od 1601 roku – także zgodności z Konstytucją.
== Przypisy ==