Adone Zoli
Adone Zoli (urodzony 16 grudnia 1887 w Cesenie, zmarły 20 lutego 1960 w Rzymie) był włoskim politykiem oraz prawnikiem. W latach 50. XX wieku był jednym z czołowych liderów Chrześcijańskiej Demokracji, pełnił funkcje senatora oraz ministra, a także był premierem Włoch w latach 1957–1958.
Życiorys
Ukończył studia z zakresu prawa na Uniwersytecie Bolońskim, gdzie następnie pracował jako prawnik w Genui, Bolonii oraz Florencji. W trakcie I wojny światowej służył jako ochotnik w armii włoskiej, biorąc udział w bitwie pod Caporetto.
W początkowych latach 20. XX wieku był członkiem władz Włoskiej Partii Ludowej. Sprzeciwiał się faszyzmowi, jednak w czasie dyktatury nie angażował się w życie polityczne. Od 1943 roku aktywnie uczestniczył w włoskim ruchu oporu. Został aresztowany i skazany na karę śmierci, lecz po kilkudziesięciu dniach udało mu się uwolnić i kontynuował działalność w konspiracji.
W 1943 roku brał udział w zakładaniu Chrześcijańskiej Demokracji (DC), a od 1954 roku do swojej śmierci pełnił funkcję prezydenta tego ugrupowania. W tym okresie sprawował także funkcję wiceburmistrza Florencji w latach 1944–1946 oraz był członkiem Consulta Nazionale, tymczasowego parlamentu (1945–1946).
W latach 1948 oraz 1953 był wybierany do Senatu w ramach I oraz II kadencji. W latach 1950–1951 pełnił rolę wiceprzewodniczącego tej izby. Zajmował również wiele ważnych stanowisk rządowych, w tym ministra sprawiedliwości (od lipca 1951 do lipca 1953), ministra finansów (od stycznia do lutego 1954) oraz ministra budżetu (od lutego 1956 do lipca 1958).
19 maja 1957 roku objął urząd premiera Włoch, którym kierował do końca kadencji parlamentu. 1 lipca 1958 roku zastąpił go Amintore Fanfani. Zyskał wówczas reelekcję do Senatu, lecz zmarł w trakcie trwania kadencji.