Adolphus Warburton Moore, znany jako A.W. Moore (urodzony 12 lipca 1841, zmarły 2 lutego 1887) był brytyjskim alpinistą oraz pracownikiem służby cywilnej.
Uznawany jest za jednego z najbardziej znanych alpinistów brytyjskich w okresie „złotego wieku alpinizmu” w drugiej połowie XIX wieku.
Jego rodzicami byli major John Arthur Moore oraz Sophia Stewart Yates. W latach 1858–1887 pracował w India Office, gdzie od 1875 do 1885 roku pełnił funkcję sekretarza w departamencie politycznym, a także był osobistym sekretarzem Randolpha S. Churchilla.
Do istotnych pierwszych wejść w Alpach należy:
- Jungfraujoch (3471 m n.p.m.), Alpy Berneńskie – lipiec 1862, w towarzystwie Lesliem Stephena, F. J. Hardy’ego, H. B. George’a, M. M. Liveinga oraz Morgana, z przewodnikami Christianem Almerem, Christianem i Peterem Michelami, U. Kaufmannem, P. Baumannem i C. Bohrenem;
- Fischerhorn (4049 m n.p.m., Alpy Berneńskie) – 23 lipca 1862, w towarzystwie H. B. George’a oraz przewodników Ch. Almera i U. Kaufmanna;
- Barre des Écrins (4102 m n.p.m., Alpy Delfinackie) – 25 czerwca 1864, z E. Whymperem i H. Walkerem oraz przewodnikami M. Crozem, Ch. Almerem starszym i Ch. Almerem młodszym;
- Piz Roseg (3937 m n.p.m., Alpy Berneńskie) – 28 czerwca 1865, wspólnie z H. Walkerem i przewodnikiem J. Andereggiem;
- Ober Gabelhorn (4063 m n.p.m., Alpy Pennińskie) – 6 lipca 1865, z H. Walkerem oraz przewodnikiem J. Andereggiem;
- Pigne d’Arolla (3796 m n.p.m., Alpy Pennińskie) – 9 lipca 1865, w towarzystwie H. Walkera i przewodnika J. Anderegg;
- Mont Blanc (4810 m n.p.m.) Ostrogą Brenva – 15 lipca 1865, razem z G.S. Mathewsem, F. Walkerem i H. Walkerem oraz przewodnikami J. Andereggiem i M. Andereggiem.
Ostatnie wymienione wejście, trudna droga Ostrogą Brenva na Mont Blanc, jest obecnie uznawane za jedno z najpiękniejszych przejść skalno-lodowych w Alpach. Zdobyte zaledwie rok po zdobyciu Matterhornu, które zakończyło erę alpinizmu zdobywczego, zapoczątkowało epokę alpinizmu sportowego, w której drogi ocenia się według ich piękna i trudności dla wspinaczy.
W 1868 roku A.W. Moore, razem z D.A. Freshfieldem, Ch.C. Tuckerem oraz francuskim przewodnikiem F. Devouassoud, wyruszyli w Kaukaz, gdzie 1 lipca dokonali pierwszego wejścia na Kazbek (5034 m n.p.m.). Kilka tygodni później, w tym samym składzie, wzbogaconym o bałkarskich przewodników-tragarzy Achiję Sottajewa i Dżaczi Dżapojewa, jako pierwsi Europejczycy zdobyli niższy, wschodni szczyt Elbrusa (5621 m n.p.m.).
Postać A.W. Moore’a jest upamiętniona w masywie Mont Blanc poprzez nazwy: przełęczy Col Moore (3525 m n.p.m.) oraz niewielkiego szczytu Pic Moore (3557 m n.p.m.), znajdujących się u podnóża Ostrogi Brenva. Nazwy te zostały nadane przez alpinistów F.S. Smythe’a i Thomasa Grahama Browna podczas pierwszego wejścia drogą przez Sentinelle Rouge w 1927 roku.
Przypisy
Bibliografia
Freshfield, Douglas William: The Exploration of the Caucasus, volume 1, wyd. Edward Arnold, London 1902;
Moore, A. W.: The Alps In 1864: A Private Journal, wyd. Basil Blackwell, London 1939;