Claus August Heinrich Adolph Wachsmuth
Claus August Heinrich Adolph Wachsmuth (ur. 10 maja 1827 w Neuhaus, zm. 13 kwietnia 1865 w Dorpacie) był niemieckim lekarzem psychiatrą.
W latach 1846-1849 studiował na Uniwersytecie w Getyndze. Ukończył studia doktorskie 15 sierpnia 1849 w Getyndze. Po krótkim okresie nauki w Berlinie, od 1850 roku pracował jako asystent w klinice w Getyndze pod kierunkiem Konrada Fuchsa, a w 1852 roku uzyskał habilitację. Następnie pełnił funkcję pierwszego asystenta oraz privatdozenta. Po śmierci Fuchsa, w latach 1855-1856, tymczasowo kierował kliniką. Od 1860 roku był związany z Uniwersytetem w Dorpacie. Niestety, w 1864 roku zachorował na gruźlicę, co doprowadziło do jego przedwczesnej śmierci w następnym roku.
W swojej pracy z 1859 roku Wachsmuth sklasyfikował choroby psychiczne w następujący sposób: te związane głównie z nastrojem (Gemüt), przebiegające z halucynacjami (Sinnestäuschungen), z zaburzeniami myślenia (Wahnsinn) oraz stany określane jako „słabość psychiczna” (psychische Schwächezustände).
Jednym z jego uczniów był Woldemar Kernig.
Prace
- Die Cholera in Gieboldehausen im Juli u. August 1850: Nebst einigen nachträgl. Notizen über die Cholera in Eisdorf u. im Göttinger Acad. Hospitale sowie über die Behandlung der Cholera im Allgemeinen. Inaug.-Diss. (1851)
- Zur Theorie der sogenannten consonirenden Auscultationserscheinungen (1856)
- Allgemeine Pathologie der Seele, Meidinger, 1859
- Heus und Enterotomie (1862)
- Ein Fall von Diabetes insipidus (1863)
- Über progressive Bulbär-Paralyse (Bulbus medullae) und die Diplegia facialis, E.J. Karow, 1864