Adolph von Menzel (urodzony 8 grudnia 1815 roku we Wrocławiu, zmarły 9 lutego 1905 roku w Berlinie) był niemieckim malarzem oraz grafikiem, a także profesorem berlińskiej Królewskiej Akademii Sztuki.
Życiorys
W 1830 roku przybył do Berlina, gdzie krótko studiował na lokalnej Akademii, a następnie kontynuował edukację w sposób samodzielny. W 1833 roku po raz pierwszy zaprezentował swoje litografie i obrazy. Jednak dopiero jego prace ilustrujące dzieło Kuglera „Geschichte Friedrichs des Großen” (400 ilustracji) oraz publikacje dzieł Fryderyka Wielkiego (200 litografii) przyniosły mu rozgłos.
W okolicach 1840 roku Menzel stworzył obrazy, w których można dostrzec jego rolę jako prekursora impresjonizmu, w tym dzieło „Pokój artysty”. Jego prace często koncentrują się na czasach Fryderyka Wielkiego; w litografiach opublikował cykl „Umundurowanie armii Fryderyka Wielkiego”. Do jego najważniejszych osiągnięć malarskich należą takie dzieła jak: „Koncert na flecie w Sanssouci” (1853, Berlin), „Hołd stanów śląskich we wrocławskim Ratuszu”, „Spotkanie Fryderyka Wielkiego z Józefem II w Nysie”, oraz z czasów Wilhelma I: „Koronacja w Królewcu”, „Przyjęcie na balu”.
Menzel malował (w technice olejnej, akwareli oraz gwaszu) nie tylko obrazy historyczne, ale również krajobrazy, architekturę, wnętrza i zwierzęta. W tej tematyce warto wymienić „Niedziela w ogrodach tuileryjskich” oraz znakomity obraz „Walcownia żelaza”, który przedstawia robotników huty w Königshütte (obecnie Chorzów). To dzieło miało rewolucyjny wpływ na malarstwo, gdyż po raz pierwszy ukazywało świat pracy, ciesząc się uznaniem w sztuce, socjologii oraz ekonomii. Dzieła Menzla charakteryzują się wyrazistym realizmem, mocną charakterystyką oraz doskonałym podejściem do materii.
Inne znane obrazy to: „Słoneczne wnętrze” (1845), „Ogrody przy pałacu księcia Alberta” (1846), „Wnętrze odlewni żelaza w Królewskiej Hucie” (nazwa niemiecka Chorzowa), namalowane w trakcie pobytu artysty w tym mieście, „Wspomnienia teatru Gymnose”, „La Piazza d’Erbe”, „Kapela w Tuileries”.
Otrzymał tytuł doctor honoris causa Uniwersytetu Wrocławskiego oraz był honorowym obywatelem Berlina i Wrocławia. 7 grudnia 1895 roku, jako obcokrajowiec, został uhonorowany austro-węgierską Odznaką Honorową za Dzieła Sztuki i Umiejętności.
W 1997 roku wykonano jego marmurowe popiersie, które zostało umieszczone w galerii „Wielcy Wrocławianie” w muzeum ratusza we Wrocławiu.
Przypisy
Bibliografia
Biogram w: Łagiewski M., 2003: Wielcy Wrocławianie. Wyd. Muzeum Miejskie Wrocław. ISBN 83-917909-4-0 (pozycja odnosi się tylko do treści wskazanych przez przypisy jej dotyczące)